Categorieën

Archief voor mezelf

Ben Hemelsoet en de bekering van Reve

Hans Kraan (rechts) en ik, 1961 (zie: Klassenfoto) ‘Ik heb inmiddels wel wat biografische gegevens over Ben Hemelsoet bij elkaar geharkt, maar misschien is dat wat mosterd na de maaltijd nu je boek af is. Ik heb ook een en ander proberen te reconstrueren i.v.m. de ontmoeting van Ben en Gerard Reve. Ben heeft mij […]

Lees de rest

Met diamanten onder haar schoenzolen

Wat is de historische ruimte? Veel mensen zullen denken dat dit dezelfde ruimte is waar natuurkundigen over spreken. Dat wil zeggen: de ruimte van de zwaartekracht,  de ruimte van Einstein, de driedimensionale ruimte die intrinsiek verbonden is met de tijd. Kortom, de uitgestrektheid waar oorzaak en gevolg de dienst uitmaken en waarin alles relatief is. […]

Lees de rest

Herinneringen aan 1960

Mijn plakboek van de Olympische Spelen in Rome in 1960. Op de foto: Wilma Rudolph met de Italiaanse atleet Berutti. Het was een raar jaar 1960. Rudy Carrell zong ‘Wat een geluk dat ik een stukje van de wereld ben’ op het Eurovisiesongfestival. Chubby Checker maakte de wereld gek met een nieuwe dans, de twist, […]

Lees de rest

De Mous die brulde

Dit wat knorrige briefje van Hessel Miedema vond ik gisteren terug tussen oude paperassen. Miedema en ik lagen elkaar niet zo. In april 1972 ging ik met excursie naar Venetië waarbij hij als docent de leiding had. Miedema was nogal streng in zijn aanpak en iedereen kreeg daar behoorlijk de pest over in. Op een […]

Lees de rest

Leeuwarden über alles!

Ik was ontslagen vannacht, maar ik liet het er niet bij zitten. Mijn bureau had ik midden op het Zaailand gezet en daar ging ik gewoon door met werken, ook al werden alle papieren nat. Op mijn bureau lagen stapeltjes boeken, keurig opgestapeld. Eén stapeltje was helemaal gewijd aan Geli Raubal, de eerste vriendin van […]

Lees de rest

Terug in Amsterdam

Links: Amsterdam 1957. Rechts: Amsterdam, gisteren in de Eemsstraat Eerst dankzij het bewustzijn komt het niets in de wereld. In de angst ontdekt het bewustzijn zichzelf als een onbestemde vrijheid die is losgeslagen van elke geborgenheid. Het leven is onbestendig. In de moederschot bestond geen angst, alleen een onschuldig kabaal van klotsende geluiden. Ik weet […]

Lees de rest

Oud Zuid bestaat niet meer

We schrijven juni 1959. De vijfde klas van de Peetersschool ging op de foto. Op de tweede rij helemaal links zit ik. Je kunt zien dat ik nodig naar de kapper moest. Mijn bril kwam pas twee jaar later. De foto is genomen op het schoolplein van de Nicolaes Maes-school, want daar had de Peetersschool […]

Lees de rest

Bijna even sterk als de oceaan

De Willem Ruys was een groot Nederlands passagierschip. In 1953 kwam het in de Rode Zee in aanvaring met de Oranje, maar de schade bleef beperkt tot een beschadigde boeg. In 1965 werd het schip omgedoopt tot de Achille Lauro. Het werd in 1985 door Palestijnen gekaapt. Ik kan me dat nog herinneren. Volgens mij […]

Lees de rest

de grote wereld

  verdwaald op deze foto was de zonop doorreis in een donkere kamerdie dag bestaat niet meer, ik sta ervoor het oog van de cycloop, de bron, het gat, waarin het zwarte licht verschijntzoals een bom die scherven achterlaat,eerst snel en dan, steeds trager op de maatvan vreemde metronomen, tijd verdwijnt. niet ver van huis, […]

Lees de rest

Beweging in het afwezige heden

Niet voor niets hadden veel nieuwe kunstbewegingen rond 1960 een naam die direct aan het begrip tijd gerelateerd was: Nu, Fluxus of anders wel een naam die refereerde aan het begrip leegte: Nul, Zero, Niets… Er waaide in die tijd een nieuwe wind door Europa en ook de kunst werd bevangen door een nieuw élan. […]

Lees de rest

Het jaar van de grote ommekeer

Vijftien jaar geleden alweer. We schrijven 2006. Op mijn werk was de pleuris uitgebroken. In april had ik uit betrouwbare bron vernomen, dat het nieuwe bestuur van het Frysk Festival mij een ‘sta in de weg’ vond. ‘Die Mous van Keunstwurk zit daar al meer dan 25 jaar en houdt alles tegen’, zo werd er […]

Lees de rest

Sweet summer sweat

Op 17 augustus 1987 pleegde, Rudolf Hess, een van de laatste Duitse Nazi’s die nog in leven was, zelfmoord in de Berlijnse Spandau-gevangenis. De voormalige plaatsvervanger van Adolf Hitler was ooit in Neurenberg tot  levenslange gevangenisstraf veroordeeld. Met zijn dood leek de Tweede Wereldoorlog nu voorgoed verleden tijd. Ook de Koude Oorlog liep inmiddels op zijn eind. […]

Lees de rest

Naar een tijd zonder alternatief

Midden jaren tachtig begon ik met schrijven. Eerst voor het tijdschrift BOUD, dat in 1984 was opgericht en waarbij ik in de redactie zat. Ik zat in die tijd in de redactie van het Friese architectuurtijdschrift Boud, architectuur en vormgeving in Friesland en ik begon te schrijven over architectuur en postmodernisme, maar dan op mijn eigen […]

Lees de rest

Het jaar van de 99 luchtballonnen

Het is 8 april 1983. Mevrouw Faber neemt afscheid als lid van de BKR-commissie. Ze heeft daar zowat dertig jaar in gezeten, vanaf het begin eigenlijk. Er staan bloemetjes op tafel en even later worden er tompoezen gegeten. Ik kijk wat gespannen. Dit was ook een nieuwe omgeving voor mij, want het was de eerste […]

Lees de rest

Achter de hemelpoort van internet

Soms denk ik wel eens dat met de opkomst van de sociale media het verleden is opgehouden te bestaan. Dat wil zeggen, het verleden is geen verleden meer. De tijd verdwijnt niet maar keert telkens weer terug in het heden. Zelfs over 500 jaar, in het jaar 2521, is er niets van onze wereld verdwenen […]

Lees de rest

De horizon trilt en alles is groen

Ik mag graag met de deur in huis vallen. Aangenaam, ik ben een gedachte. Voor wie wil weten hoe ik er uitzie, heb ik duizend gedaanten, denkbaar tussen de sprong van een elektron en een uil die staart in de nacht. God weet wie heeft mij te vondeling gelegd onder een schedeldak. Ik ben een […]

Lees de rest