Archief

Archief voor maart, 2020

Het virus van de eenzaamheid

Opeens was het onder ons: het woord ‘eenzaamheidsvirus’. ‘Het coronavirus kunnen we niet stoppen, het eenzaamheidsvirus wel,’ zo klonk de inmiddels vaak geciteerde oneliner van Koning Willem Alexander bij zijn toespraak tot het volk op 20 maart. Het woord ‘eenzaamheidsvirus’ ging viraal in tijden van corona. Alsof de eenzaamheid nooit eerder had bestaan. De gedachte […]

Lees de rest

No books to protect me

I have my books and my poetry to protect meI am shielded in my armorHiding in my room, safe within my wombI touch no one and no one touches me Paul Simon Deze dagen van zelfopgelegde quarantaine lenen zich uitstekend voor het ordenen van mijn boekenkast. Nog altijd heb ik teveel boeken. Door de jaren […]

Lees de rest

Sterven in een bus

  Mijn hemelblauw met gouden hallen mijn wolkentorens, ijskristallen. Kometen, manen en planeten, aah alles draait om mij. En door de witte wolkenpoort tot diep onder de golven boort mijn vuur, mijn liefde zich in de aarde. Lennaert Nijgh Vannacht droomde ik dat ik in een bus zat. Dat is niet zo vreemd, want ik […]

Lees de rest

Guilty pleasures

‘De strijd tegen corona is religie geworden: dag na dag worden de dogma’s, geloofsartikelen en banvloeken in alle media herhaald. Wie daar vraagtekens bij zet, wordt geëxcommuniceerd of uitgemaakt voor moordenaar.’ Aldus Bert Wagendorp is zijn column in de Volkskrant van gisteren. Ik ben het daar volmondig mee eens. Ik zal de laatste zijn om […]

Lees de rest

Een schrale troost

De Britse kunstenaar David Hockney (82) steunt de wereld met een nieuw schilderij onder de titel ‘Do remember they can’t cancel the spring‘, ofwel ‘Onthoud dat ze de lente niet kunnen annuleren.’ Dat las ik gisteren in de krant. Mooi idee. Maar zal het inderdaad ook niet gaan gebeuren, dat cancelen van de lente? Het […]

Lees de rest

Voor dovemansoren

Gisteren, bij de persconferentie van de regering, kon ik mijn gedachten er niet goed bij houden. Ik zette het geluid uit en probeerde te volgen wat de doventolk te melden had. Het volk werd bestraffend toegesproken over het massale bezoek aan strand en bos bij de eerste lentezon. Ik moest denken aan een gedicht van […]

Lees de rest

Een grijze lente

(foto: Wim Bors) Vandaag is het de eerste dag Dat de wind niet bijt Vandaag is het de eerste dag Van een nieuwe tijd Er stijgen geuren uit de grond Het eerste licht is warm en blond Waarom durf ik het huis niet uit Tel ik de druppels op de ruit Dit is voor mij […]

Lees de rest

Angstige tijden

‘We zijn veel meer dan vroeger gehecht aan controle, zekerheid en comfort. Onze kinderen mogen tot de hoek van de straat lopen, onze overgrootouders wandelden toen ze klein waren rustig naar een dorp verderop. We zijn bang geworden voor minuscule dingen, mensen zijn al bijna bang voor de regen. Alles is gericht op het vermijden […]

Lees de rest

Het mondkapje van Goethe

Natur am Abend, stille Stadt Verknackste Seele, Tränen rennen Das alles macht einen mächtig matt Und ich tu’ einfach weiterflennen Aldus zong Nina Hagen in 1979 in haar lied Naturträne. Het was een parodie op de poëtische taal van de Romantiek, het tijdvak in de cultuurgeschiedenis waarin het tragische beeld van de natuur met al haar ondergangsstemmingen werd gemunt. De […]

Lees de rest

Dag huis

Lees de rest

De illusie van het ritueel

Gisteren hoorde ik iemand de vraag stellen wat straks de beste roman zal zijn die over de corona-crisis geschreven werd. Ervan uitgaande natuurlijk we deze crisis ooit zullen overleven. Maar dan nog, er zal toch wel ergens een schrijver nu al in quarantaine zijn, die verwoed zit te broeden op een mooie verhaallijn. Misschien wordt […]

Lees de rest

Corona en het verschijnsel conversie

Langzaam dringt het tot me door dat de corona-crisis veel dingen verandert die voorheen vanzelfsprekend leken. Vakantieplannen staan op losse schroeven. Geplande familiebezoeken zijn gecanceld. Mijn dagindeling is anders. Ik denk anders. Ik lees anders. Kortom, er iets veranderd wat alles veranderd heeft. Het frame, het kader, het format… de manier waaróp je naar de […]

Lees de rest

De wraak van Moeder Aarde?

De Grieken noemden de tijd Kronos, de jongste van de Titanen, de twaalf 
kinderen die waren voortgekomen uit het huwelijk van de aarde met de hemel: Gaia en 
Ouranos. Toen Ouranos niets meer van zijn kinderen wilde weten, zette Gaia ze op om hun 
vader te wreken. De wraak van Gaia, dus. De wraak van […]

Lees de rest

Que sera, sera!

Er zijn  twee soorten problemen, zei mijn moeder altijd. Problemen waar je iets aan kunt doen. En problemen waar je niets aan kunt doen. Corona hoort in wezen tot de tweede categorie, behalve dat ‘handen wassen’ en ‘geen handen geven’ natuurlijk…  en nog wat kleine dingetjes. Que sera, sera. Whatever will be, wil be. The […]

Lees de rest

The show must go on!

Het tweede decennium van de vorige eeuw was de tijd bij uitstek voor doemdenkers met apocalyptische stemmingen.  In 1912 zonk de Titanic op zijn eerste oceaanreis met 1500 mensen aan boord. In Mexico en China braken revoluties uit in 1910 en 1911, het jaar ook van de Tweede Marokko-crisis. De Balkanoorlogen volgden in 1912 en […]

Lees de rest

In de schaduw van de vrijheid

Wie een beetje thuis is in de naoorlogse Friese literatuur zal moeten toegeven dat de existentialistische filosofen Sartre en Camus ook bij Friese schrijvers behoorlijk wat invloed hebben gehad. Lolle Nauta, Jo Smit, Anne Wadman, Trinus Riemersma, Jan Wybenga en Josse de Haan…. Ze werden allen vroeg of laat geïnspireerd door Sartre en/of Camus die […]

Lees de rest