Archief

Archief voor maart, 2022

Schuld en de inflatie van de erfzonde

‘In elk geval zijn wij zelf verwikkeld in een gebeuren, dat niet 
door deze of gene is uitgedacht en gepropageerd, maar dat ons, 
of wij het willen of niet, zonder meer overkomt. Wij hebben het 
niet zien aankomen; wij zijn er nog nauwelijks aan gewend; wij 
kunnen het echter niet tegenhouden; wij bemerken steeds duide
lijker, […]

Lees de rest

Fries existentialisme in de jaren zestig

Eigenlijk ontstellend vreemd dat een mens zo ongemerkt er toe komt om in oorlogsbeelden te denken. Het wordt steeds meer vanzelfsprekend, ik geloof dat wij het zouden afleggen tegen verveling als het morgen vrede was. En die wij, dat ijn dat dezelfde mensen die drie jaar geleden nog een gebroken geweertje op de jas hadden […]

Lees de rest

De vergeten katholieke revolutie

In de jaren vijftig ontstond een progressief katholiek offensief vanuit de menswetenschap. De fenomenologen van de Utrechtse School wezen hierbij de weg. Leerlingen aan kweekscholen en sociale academie kregen hun boeken te lezen. Vooral bij het vak Algemene Psychologie nam het werk van F.J.J. Buijtendijk, die zich in 1937 bekeerd had dit het katholicisme, een […]

Lees de rest

Afwezigheid in de moderne ruimte

In 1999 verscheen het boek Moderne leegte, over kunst en openbaarheid van de kunsthistoricus Camiel van Winkel. Het boek bracht nogal wat discussie op gang omdat hierin een nieuwe visie werd ontvouwd op de ervaring van de ruimte in de tijd van de Wederopbouw en de verandering die zich daarin heeft aangediend. Het bijzondere van […]

Lees de rest

De gekoesterde eenzaamheid

    In de jaren van de wederopbouw leek in het Franse chanson het woord solitude een nieuwe klank te krijgen. Het werd een mooi gevoel waarover je kon zingen. Je ne suis jamais seul avec ma solitude. Het verdriet kreeg een tweede traan. Eenzaamheid verscheen op de monitor van de tijdgeest. Zelfs een ex-vorstin […]

Lees de rest

Liefde die overleeft

In 2004 overleden kort na elkaar twee van de bekendste Franse chansonniers, Sacha Distel en Serge Reggiani. Met Distel heb ik nooit zoveel gehad, met Reggiani des te meer. Hij was een bijzondere verschijning met zijn uiterst breekbare stem en zijn gevoelvolle performance. Ooit werd hij ontdekt door Barbara en sindsdien maakte hij naam, niet […]

Lees de rest

Verslaafd aan aandacht

Begin november 1998 vloog de Infirmerie in Leeuwarden in brand. De maand daarop was er een benefietconcert in Stadsschouwburg De Harmonie voor de gedupeerde kunstenaars die een atelier hadden in de Infirmerie. Op het podium van de grote zaal, die tot de nok toe was gevuld, maakte ik mijn debuut als chansonnier. In mijn beste […]

Lees de rest

Liefde in tijden van oorlog

Bij de herdenking van de terreurslachtoffers van de aanslagen in Parijs in het najaar van 2015 zongen Noël Naim, Camélia Jordana en Nolwenn Leroy  Quand on n’a qua l’amour van Jacques Brel. De herdenking vond plaats op de binnenplaats van het Hôtel des Invalides. Tegelijkertijd werden op een groot scherm foto’s van de 130 mensen werden getoond […]

Lees de rest

Tramlijn van het onvervulde verlangen

Op 18 januari 2006 overleed in het Spaanse Alicante Madeleine Zeffa Biver. Ze werd 68 jaar. Al enige tijd leed ze aan een de spierziekte ALS. Haar lichaam was zo slap als een deegsliert, of zoals ze het zelf verwoordde ‘als doorgekookte spaghetti’. Op eigen verzoek werd dan ook euthanasie toegepast, wat in Spanje destijds […]

Lees de rest

Jacques Brel opnieuw vertaald

  Être une heure, une heure seulementÊtre une heure, une heure quelquefoisÊtre une heure, rien qu’une heure durantBeau, beau, beau et con à la fois Het is het refrein van La Chanson de Jacky. Brel schreef het in 1965. Het was een lied over zichzelf, over hoe hij werkelijk was. Over zijn jeugd misschien, en […]

Lees de rest

Als je alleen nog de liefde hebt

Want er staat geschreven: Ik zal de wijsheid van de wijzen verloren doen gaan en het verstand van de verstandigen zal Ik tenietdoen. Waar is de wijze? Waar de Schriftgeleerde? Waar de redetwister van deze wereld? Heeft God niet de wijsheid van deze wereld dwaas gemaakt? 1 Corinthiërs 19-20 Gisteren bedacht ik opeens dat ik […]

Lees de rest

Op het eind ben je alleen

Ik ben dood maar kan toch verder. Mijn lichaam lijkt transparant, maar is ondoorzichtig, bleek als van albast. Ik ga nu de ruimte in waar ik eerst niet in durfde te gaan. Ik zie allerlei slaginstrumenten, trommels, pauken, belletjes, triangels. Verder is de ruimte helemaal leeg. Ik pak de muziekinstrumenten en probeer ze te bespelen. […]

Lees de rest

Kijk goed, dombo

Kijk goed, domboKijk goedVer aan de horizonDaar tussen het rietTussen molens en de hemelDaar komt een manDie ik niet kenKijk goed, domboKijk goed Is het een verre buurEen verdwaalde reizigerIemand die terugkeert van de oorlogEen vertegenwoordiger in kantIs het een priesterMet oud nieuwsDat ons helpt bij het ouder wordenIs het mijn broerDie ons komt zeggenDat […]

Lees de rest

Voorbij, voorbij… en o voorgoed voorbij

Verdwaald in het labyrintvan mijn weifelende geestben ik zoek gegaan naar wie ik was,de cowboy die ik vroeger ben geweest. ‘Ik ben niet bang,’ schreef ik op stoepen, ramen, ruiten.Ik hield van indiaantje spelen na de les.Ik had een hoed, een bijl, een mes,pistolen die met water konden spuiten. Zo ging die mooie jeugd voorbij.De […]

Lees de rest

Het is een gave om te vergeten

Toen ik nog jong was, geloofde ik in God die alles gemaakt heeft zoals het is. Sinds ik het domein van de religie verlaten heb, hou ik mij bezig met de geschiedenis. Ik ben ooit kunstgeschiedenis gaan studeren, omdat ik het verleden wilde begrijpen. Diep in mijn hart wilde ik iets meer weten van de […]

Lees de rest

De oceaan in een koffiepot

Ik stond op de Dam vannacht en zag een reuzenrad dat een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij uitoefende. Ik kocht een kaartje en ging helemaal alleen in een gondel zitten. Langzaam zette het grote wiel zich in beweging. Al schommelend bewoog ik naar de lucht. Ik zag de kruinen van de bomen, de daken en de […]

Lees de rest