Archief voor oktober, 2015
Vandaag op landgoed ISVW
De ISVW organiseert een unieke cursusweek: Cultuurgeschiedenis. Een cursus waarin filosofie en cultuurgeschiedenis bij elkaar komen. In de ochtend spreekt kunsthistorica Karin Braamhorst over schilderkunst, muziek, architectuur en literatuur uit verschillende tijdperken, vanaf de Oudheid tot aan de Postmoderniteit. In de middag laat filosoof Albert van der Schoot zien wat de grote filosofische lijnen zijn […]
Heimwee naar het collectieve symbool
‘Dag Huub, In Oost Europa zie je wel meer van deze enorme beelden, zoals deze met de titel “Родина-мать зовёт!; “Rodina-mat zovjot!” (het vaderland roept) vlak bij de Wolga in Wolgograd en bij de Dnjepr in Kiev.’ Dit mailtje ontving ik eergisteren van mijn oud-collega Afke Hoekstra naar aanleiding van van mijn blog over het […]
Monument als ideologisch statement
In 1950 schreef het Londense Institute of Contemporary Art een internationale prijsvraag uit voor een monument voor de onbekende politieke gevangene. De herkomst van de financiële middelen is nooit bekend gemaakt, maar naar alle waarschijnlijkheid stamde het geld en het idee van rechtse kringen in de Verenigde Staten. De onbekende politieke gevangene was bedoeld als […]
De ideologie van de vrijheid
Ik hou niet van oorlogsmonumenten, en toch word ik er op een wonderlijke manier telkens weer door aangetrokken. Vorige week was ik in Bastogne in de Ardennen, ook wel Bastenaken genoemd. Daar bevindt zich een gigantisch oorlogsmonument ter herdenking van de slag in de Ardennen in december 1944: het Mémorial du Mardasson. Het is een […]
De pis van een aartsengel
(Bastogne, vrijdag 2 oktober 2015, 10.30 uur) Rabelais schiep een denkbeeldige wereld, waarin Pantagruel niet voor niets afkomstig was uit Utopia. Maar deze wereld was allesbehalve ideaal. Het was de echte wereld op zijn kop, een soort keerzijde van het katholicisme, waar het altijd carnaval is. Binnen de leer van het katholicisme heeft van oudsher […]
Herinneringen aan Lucie
Lucie als verpleegster, begin jaren zestig Toen duidelijk werd dat mijn zus Lucie zou gaan overlijden, heb ik vaak aan mijn vader moeten denken. Sinds hij overleed, op 8 mei 1966, had ik nooit meer aan een sterfbed gestaan. Bij Lucie wist ik weer hoe dat voelt. Praten voor zover dat mogelijk is. Een paar […]