Archief voor juni, 2016
Het groeiend taboe op de wij-vorm
‘Overal in de lucht is de adelaar thuis. Op de hele aarde heeft de nobele mens zijn vaderland.’ Die woorden van Euripides lijken op de huid van de moderne mens geschreven. De hele aarde is onze woonplaats. We zijn kosmopoliet geworden in de tijden van Verlichting en moderniteit. Maar is dat ook zo? Het heimwee […]
Verlies van inhoud
‘ ‘t Kan gebeuren dat een ontwikkeld mens er langzamerhand en ongemerkt toe gekomen is zijn geloof terug te dringen in een of andere uithoek van zijn hersenen, waar hij het eerst na diep nadenken weer ontdekt. En zelfs al bewaart hij dan nog altijd een tedere herinnering aan wat niet meer is, had kunnen […]
Henk staat nog altijd op scherp
Het licht van de zwarte zon
Fred Landsman, zonder titel, 1989, pastel op papier (collectie Provincie Fryslân) Mijn essay Adieu, à Dieu, dat ik augustus 2001 had geschreven, werd afgekeurd door de redactie van De Vrije Fries. Mijn betoog was niet wetenschappelijk genoeg. Ik voelde mij letterlijk op mijn ziel getrapt, temeer omdat ik later vernam dat de redactie inmiddels was […]
Depressies in tijden van terreur
Melancholie is een natuurlijke geestestoestand van de mens. In die zin is er niets onnatuurlijks aan een depressie. Integendeel, het is zelfs gezond om zo af en toe flink ‘depri’ te zijn. Toch zijn we het natuurlijke fenomeen depressie als een ziekte gaan zien, als een kwaad dat uit alle macht bestreden moet worden. Als […]
Kind van de secularisering
‘Ik ben een kind van de secularisering, maar zie het belang van geloof, hoop én liefde voor de kwaliteit van het westers samenleven. Ze zijn bij wijze van spreken te belangrijk om aan de theologen over te laten. Het soort beschouwing dat ik heb willen geven heeft een idiosyncratisch karakter. Zoals gezegd hoorde ik bij […]
Mariet en ik
Gisteren was mijn oudste zus Mariet op bezoek. Ze is 84, alive and kicking. Mariet maakt de mooiste quilts van de wereld en exposeert daarmee in alle uithoeken van Europa. Toen in in 1947 geboren werd was Mariet al zestien jaar. Bij mijn doop was zij mijn ‘meter’, zoals dat toen heette. Wie weet nu […]
Het vreemde verdwijnen van de erfzonde
‘In elk geval zijn wij zelf verwikkeld in een gebeuren, dat niet door deze of gene is uitgedacht en gepropageerd, maar dat ons, of wij het willen of niet, zonder meer overkomt. Wij hebben het niet zien aankomen; wij zijn er nog nauwelijks aan gewend; wij kunnen het echter niet tegenhouden; wij bemerken steeds duide lijker, […]