Ik heb gisteren mijn eigen boek Het algoritme van de waan nog eens helemaal doorgelezen. Het is op zich al een rare ervaring om een boek van jezelf te lezen. ‘Een boek dat je zelf geschreven hebt is een stad waarin je een tijdje hebt gewoond,’ heeft Oek de Jong ooit beweerd. Dat klopt, als je even weg bent en je keert terug, dan herken je de straten en de huizen en toch is het allemaal anders geworden. Zo gaat het ook met je eigen boek. Het is van jezelf en toch ook weer niet helemaal. Echt en onecht. Hoe kan dat? Ik stel zei voor dat en romanschrijver dit soort gevoelens nog in sterkere mate zal hebben als hij een verhaal van zichzelf terugleest. Een roman is een experiment met het leven. Een fictief leven dat in scene wordt gezet om iets te weten te komen over het echte leven. Soms loopt dat proces uit de hand. Wat als onecht was bedoeld wordt dan echt.

Inmiddels ben ik begonnen met de powerpoint-presentatie voor mijn lezing bij de presentatie van mijn boek in Tresoar op 28 februari a.s. Ook dat is een rare ervaring. Je kunt je eigen boek niet navertellen. Je moet een andere invalshoek kiezen, maar welke? Waar gaat mijn boek eigenlijk over? Zoals gewoonlijk haal ik van alles overhoop. Het boek gaat over wanen en het kwaad, maar ook over mijzelf. Over Hitler, maar ook over de generatie van de babyboomers. Over psychiatrie, maar ook over de gevolgen van de secularisering. Misschien is mijn boek wel een pleidooi om niet opnieuw gek te worden, want daar is de wereld hard mee bezig tegenwoordig. Soms lijkt het of iedereen een wappie aan het worden is. 

Maar ook dat is te simpel. Het leven zelf is niet simpel. Integendeel. Er klopt iets niet. Het leven is zomaar voorbij. Of zoals de oude Shakespeare zei: ’Life’s but a walking shadow, a poor player, that struts and frets his hour upon the stage, and then is heard no more. It is a tale told by an idiot, full of sound and fury, signifying nothing.’  Het leven betekent helemaal niets. Het is een verhaal verteld door een idioot. Daar gaat mijn boek over. Dat is het algoritme van de waan. We moeten geloven in een waan om niet aan de waarheid te hoeven sterven.

ZIE: DE SITE VAN TRESOAR