Inmiddels hebben zich 20 mensen opgegeven om mijn boekpresentatie (met lezing) bij te wonen op dinsdagavond 28 februari a.s.. Dat is al heel wat, maar er kunnen er nog wel wat meer bij. Tresoar heeft de Gysbert Japicxzaal belangeloos beschikbaar gesteld, waar ik heel blij mee ben. Temeer omdat het de laatste jaren twee keer niet lukte om mijn boek in het openbaar te presenteren.

Twee jaar geleden, toen Het virus van de melancholie uitkwam, zaten we midden in de corona-crisis en zat alles potdicht. In 2018 dacht ik dat ik een mooie deal kon sluiten met het Fries Museum voor de presentatie van Jihad of verstandsverbijstering. Dat boek ging over terreur en in het Fries Museum was toen een kunstproject te zien met een video, waarin ik over dit onderwerp een verhaal vertelde. (zie hier). Win-win zou je zeggen, maar  Kris Callens liet het aan zijn conservator over en die vond het maar niks. 

Met het promoten van een boek moet je een beetje mazzel hebben. Over het algemeen mag ik niet klagen. In 2011 werd het boek Tegen de tijdgeest, terugzien op een psychose, dat ik samen met Daan Muntjewerf en Egbert Tellegen schreef, gepresenteerd in Museum ’t Dolhuys in Haarlem. In zeker opzicht is Het algoritme van de waan een vervolg op mijn bijdrage in het boek Tegen de tijdgeest. Die boekpresentatie was een succes destijds. Er waren veel mensen aanwezig en ook de landelijke media besteedden er aandacht aan. 

Het algoritme van de waan gaat nu niet zozeer over psychoses, maar over wanen in de breedste zin van het woord. Het Dolhuys was van oudsher een museum over psychiatrie, maar het heet tegenwoordig Museum van de Geest en is inmiddels geheel verbouwd. Het gaat in dat museum nu niet meer om ontsporingen van de geest, zoals het geval is bij een psychose of een waan, maar om ‘het wonder van de geest’, want dat wonder ook moge wezen.

Een radicale omkering van het uitgangspunt dus, als ik het goed begrepen heb. Hoe zorg je voor dat ‘wonder’ tussen je oren, want ‘een geest’ hebben we allemaal. Hoe blijf je ‘geestelijk’ in balans? Zo is de psychiatrie een soort ‘zwarte piet’ geworden in het Museum van de Geest. En de geest zelf is nu een experience. Daar is niets geestigs aan, zou je zeggen. In wezen is het diep treurig, hoe positivo ze daar ook willen zijn in het Museum van de Geest. 

Enkele weken geleden heb ik via een contactpersoon de directie van het Museum van de Geest benaderd met de vraag of zij misschien wederom belangstelling hadden voor een boekpresentatie. Het boek Tegen de tijdgeest, dat in totaal drie drukken beleefde, wordt daar nog altijd verkocht. Mijn contactpersoon lukte het maar niet om contact te krijgen met het Museum van de Geest. Mailtjes werden niet beantwoord. Bellen had ook geen zin. Niemand kwam aan de lijn in het Museum van de Geest, en de directeur al helemaal niet.

Ze zouden dat museum beter het Spookhuis van de Geest kunnen noemen want directie en medewerkers zijn daar even onbereikbaar als bij de Belastingdienst. Maar daarom niet getreurd. Wij gaan moedig voorwaarts. Weest welkom op 28 februari a.s. in Tresoar!

***