In 1997 was Bram Peper 15 jaar burgemeester van Rotterdam. Dat was op 18 maart 1997. Bij die gelegenheid kreeg hij een boekje getiteld Een Avond. Het was een speciale uitgave in  beperkte oplage met onder meer een paar handgeschreven gedichten van Gerard Reve, een inleiding van Felix Rottenberg en een uniek interview van Gerard Camps met Reve. Ik kreeg ooit uit handen van Bram Peper een genummerd exemplaar (nummer 105). Dat was in december 2013, na afloop van een bijzondere Reve-herdenking in Blauwhuis, waar ik mijn boek Modernisme in Lourdes, Gerard Reve en de secularisering  mocht presenteren. Zowel Bram Peper als ik hielden bij die gelegenheid een toespraak. Peper was redelijk te spreken over mijn speech. Ik kwam wat moeilijk op gang, want toen ik naast hem zat, op de eerste bank in de kerk, realiseerde ik mij opeens dat ik geen boek bij me had om aan hem aan te bieden. Ik moest toen weer helemaal naar achteren om mij een weg te banen in de stampvolle kerk, waarna ik met mijn boek in de hand weer naast hem ging zitten. Ik kreeg een knipoog van hem. Hij begreep het probleem. Zijn optreden was trouwens een fysieke topprestatie, want hij had toen al versleten knieën, zoals hij ook vooraf aan de zaal liet weten. Hij had ook erg opgezien tegen dit gebeuren, hoorde ik van zijn vriendin. Maar ‘het ging net’, zoals hij direct na afloop tegen haar zei. De handen stijf om het spreekgestoelte geklemd, hield hij zichzelf al sprekend overeind, als een man van stavast. Zoals hij dat ook in zijn hele leven als bestuurder was geweest. In voor- en tegenspoed. For better and for worse. Na afloop ging hij ergens eten met Hans Wiegel, die ook in de zaal zat. Old boys never die, zullen zij wellicht samen hebben gedacht.

Gisteravond hoorde ik dat Bram Peper is overleden. Hij werd 82 jaar.