Mei ouwe seun yn Barcelona

De ziel krijgt bij zijn geboorte een woonplaats en een naam en daarna tolt hij rond in de ruimte van de tijd. Bovenstaande foto is gisteren genomen. Ik sta hier met mijn zoon Jurriaan na een wandeling door Harlingen. Jurriaan was alleen, want zijn echtgenoot Desiderio (zie: hier) zit in Spanje. We spraken over heden, verleden en toekomst, maar ook over Barcelona, waar Desi gisteren naar op weg was. Onze gedachten dwaalden af naar de zomer van 1992. Jurriaan was nog pas 10. De aarde heeft inmiddels 29 keer om de zon gedraaid en 15 jaar geleden zette Jurriaan mijn weblog in werking. (zie hier) In die zomer van 1992 werd ons huis verbouwd en in de achterkamer, tussen de opgestapelde meubels, keken we ’s avonds naar de Olympische Spelen. We zagen de grimas van Ellen van Langen na haar triomf op de 800 meter en hoorden elke keer weer die ontploffende aubade van Freddie Mercury: BARCELONA!!! Jurriaan hield trouw de medaillestand bij: zoveel goud, zilver en brons… en Nederland bleef maar stijgen op de ranglijst. Een foto zet het universum stil, maar de wereld zelf draait door. Door deze foto op mijn webblog te plaatsen gaat hij nu de hele wereld over. Mijn blog – zo lees ik dagelijks op Google Analytics – wordt op de raarste plekken gelezen of bekeken. Zelfs in landen als Iran, Japan, Venezuela en Canada komen mensen al googelend op mijn site terecht. Ouwe seun, zo noemen de Harlingers elkaar. Nu ook in Barcelona

Reageren is niet mogelijk.