„Het weer bewoonbaar maken van de huizen is nu natuurlijk de hoofdzaak. Daarna kunnen we gaan doen wat ook belangrijk en eigenlijk hoofddoel Is. We willen namelijk dat Oud-Diemen betekenis krijgt voor geheel Diemen. De kinderen die daar wonen — een van de krakers wijst naar de hoge flats ten noorden van de spoorlijn moeten een mogelijkheid hebben om ergens te spelen. Gelegenheid om zélf bezig te zijn, op een stukje grond, dieren verzorgen. Daarom willen we een kinderboerderij stichten, de grond gaan bewerken, aan veeteelt en landbouw doen.”

Uit: De Tijd,  22 april 1974

Van 1974 tot 1976 woonden wij in Diemen, waar we op 1 maart 1974 in het gemeentehuis zijn getrouwd. Onlangs ben ik nog even bij  dat gemeentehuis van Diemen naar binnen  geweest om te zien of het kunstwerk daar nog te zien is, dat ik op 27 juni 2002 persoonlijk heb mogen onthullen. Onze trouwfoto uit 1974 hebben Marée Blok en Bas Lugthart verwerkt in het tegeltableau ‘Open boek’, dat enige gelijkenis vertoont met beroemde tegeltjesbrug van elfstedenrijders, het Elfstedenmonument. Toen we daar die dag door Diemen liepen, op weg naar het gemeentehuis, werd ik op mijn mobiele telefoon gebeld door de redactie van het NOS-journaal. Ze wilden me spreken over ‘de verschrikkelijke bustocht‘, die drie dagen later zou plaatsvinden in het kader van de Dag van de Architectuur en waar alle landelijke media op afkwamen. Maar ik moest mijn praatje houden in het gemeentehuis en had even niets anders aan mijn hoofd.

Diemen, 1 maart 1974

Tegeltableau ‘Het open boek’ van Marée Blok en Bas Lugthart in het Gemeentehuis van Diemen

28 jaar daarvoor, in het voorjaar van 1974, wandelden we wel eens op de Oud-Diemerlaan en bezochten daar het oude kerkhofje. Tegenwoordig is hier niets meer van terug te vinden. Er loopt een snelweg dwars doorheen op weg naar het knooppunt Watergraafsmeer en er is een nieuwe woonwijk gekomen. Wonderlijk genoeg hebben wij destijds niets van de kraakacties en de ontruiming gemerkt, hoewel we op een steenworp afstand woonden in de studentenflats aan de overkant van het spoor. Wel liet de voltooiing van de snelweg erg lang op zich liet wachten. Er lagen al tunnels klaar onder de spoorlijn bij het Volkstuincomplex Nieuwe Levenskracht, maar de snelweg zelf was in die tijd nog in geen velden of wegen te bekennen. Het was de rafelrand van de stad waar de tijd leek stil te staan, al kon je op je klompen aanvoelen dat dit geen eeuwigheid meer zou duren.

De plattegrond van huidige situatie en hieronder nog enkele foto’s uit 1974

Zie ook: Terug in de Oud-Diemerlaan