Gelukkig in Vlaanderen

transfo.JPG

De elektriciteitscentrale van Zwevegem (nabij Kortrijk) staat al zo’n tien jaar leeg. Het is een schitterend industrieel complex dat schreeuwt om een culturele herbestemming. De komende twee weken wordt daar al even een voorschot op genomen. Negentien kunstenaars uit West-Vlaanderen en Friesland exposeren dan in deze indrukwekkende ruimten. De organisatie van het geheel is in handen van de stichting “Ons Vlakke Land ..” Jan en Rika van der Valk en Sjoerd en Mia Osinga zijn de mensen achter dit initiatief. Gisteren was het zover. Een hele delegatie was afgereisd naar het zuiden. Omrop Fryslân was erbij met tv en radio (donderdagavond te zien en zondag a.s. te beluisteren) en ook het Friesch Dagblad. Alleen de Leeuwarder Courant en het NOS-journaal werden node gemist.

De opening werd verricht door de burgemeester van Zwevegem die een fraaie sjerp om zijn middel had bij wijze van ambtsketen. Ook de ‘bestendig gedeputeerde’ en de ‘schepen’ waren aanwezig en de burgemeester begon met een college over hoe het openbaar bestuur in België is ingericht. Dat deed hij overigens uit de losse pols en met veel Vlaamse welsprekendheid. De sfeer zat er meteen goed in. Dat was vrijdag overigens ook al zo, toen de organisatoren ‘s avonds laat een Vlaamse frites-kot hadden laten voorrijden, van waaruit de maaltijd werd geserveerd. Ook gisteren was het goed van eten en drinken. Veel bier, wijn en worst en de late zomerzon deed de rest. Al met al was het een heel idyllisch gebeuren met muziek en poëzie. Vooral toen de Vlaamse accordeonist zowat alle chansons van Jacques Brel ging spelen, kon bij mij de dag niet meer stuk.

hooghiemstra.JPG

Tjibbe Hooghiemstra was er. Deze locatie leek bijna voor hem gemaakt. Ooit had Tsjibbe zijn eerste expositie in de voormalige zuivelfabriek Freia in Veenwouden. Hij moet nodig weer eens sculpturen gaan maken en Tjibbe beloofde dat ook weer te gaan doen. Rients Kooistra van het Friesch Dagblad was getuige, dus we zullen hem beiden aan deze belofte houden. Thom Mercuur bleek ook present. Hij was even op doorreis naar het nabije Raveel-museum, want de volgende tentoonstelling in Belvédère gaat over Raveel in Friesland. Bartle Laverman en zijn vrouw Hannie Kamstra waren er ook. Ze hadden ons met de auto meegenomen. Bartle verkocht zijn laatste dichtbundel als zoete broodjes, want die Vlamingen lusten daar wel pap van. Volgend jaar komen ze allemaal naar Harlingen en treden de Vlaamse dichters wellicht op bij Bartle en Hannie in de tuin.

mercuurlaverman.JPG

Zelfs Sjoerd Osinga uit Drachten bleek aanwezig. Geen familie van de Sjoerd Osinga die dit alles mede had georganiseerd, maar wel een bekende op dit weblog. Een week geleden liet hij hier een reactie achter en sindsdien bombardeert hij mij met mails over van alles en nog wat, in ieder geval zaken die met de beeldende kunst in Friesland van doen hebben. Stuur een stel Friezen op reis en de sfeer komt er vanzelf in. Ik vind Friezen buiten Friesland eigenlijk veel aardiger dan als ze thuis zijn. ‘Fier fan hûs’ komen ze helemaal uit hun schulp en dan zul je het weten ook. Vlamingen en Friezen verschillen dan niet eens zo veel van elkaar.

isidoor.jpg

Kortrijk leek mij een prachtig plaatsje. Ik zou er best willen wonen. De sfeer van de jaren vijftig hangt er nog en het is overal zo heerlijk Belgisch. Erg Rooms ook allemaal. Een fraai neogotisch kerkje hebben we nog even van binnen gezien. Het was gewijd aan broeder Isodoor, een ‘passionist, zo lieten wij ons vertellen. Vol zoete gedachten aan Christus doorstond hij het lijden aan een gemene ziekte en stierf met een zalige glimlach op de lippen. Kom daar vandaag nog maar eens om. De mystiek van het lijden is compleet uit ons wereldbeeld verdwenen. Gelukkig maar misschien. En toch, soms denk ik wel eens: ze waren vroeger zo gek nog niet. Een paar kilometer verderop lag Gerard Reve op het kerkhof van Oudenaarde, maar we hadden geen tijd meer. It Heitelân riep en geheel voldaan – en zelfs een beetje gelukkig – keerden wij daar laat in de avond weer terug.

17.30 uur:

Van Sjoerd Osinga (uit Drachten) ontving ik zojuist nog een paar aanvullende foto’s waarvan ik er hierbij twee laat zien. Op de eerste sta ik naast de ‘onbestendige’ schepen, op de tweede is op de achtergrond de accordeonist te zien die zo prachtig de chansons van Brel wist te vertolken, op accordeon dan. Hij had nog niet eens de goeie accordeon bij zich vertelde hij mij. Brel speel je op een musette-accordeon. Die heeft allerlei knopjes die dit exemplaar niet heeft.

Bij veel chansons van Brel speelt de accordeon een belangrijke rol. Het belangrijkste is wellicht Vesoul, waarvan een prachtig filmpje is te zien op YouTube. Je ziet hem dan eerst op de gitaar spelen, wat later op accordeon te horen is. Maar ook in het chanson ‘Amsterdam’ speelt het accordeon een belangrijke rol. De kroegbaas speelt zijn trekorgel finaal aan flarden: “Jusqu’a ce que tout à coup l’accordéon expire”.

Brel zelf schreef doorgaans alleen de tekst en de muziek. Voor de arrangementen en de begeleiding waren anderen verantwoordelijk: de arrangeur en orkestleider François Rauber en pianist Gérard Jouannest. Het accordeon is een heel melancholiek instrument dat onlosmakelijk verbonden is met het Franse chanson. Veel oudere chansons uit de jaren veertig en vijftig hebben dat melancholieke juist door de begeleiding van het accordeon. Brel was daar kennelijk verzot op.

Huub-.jpg
H.Mous©Sj.S.O.jpg

Wat de Osinga’s betreft, ze schijnen toch familie te zijn. De Drachtster Sjoerd Osinga is daar van overtuigd en voegde nog een digitale versie van zijn familiewapen toe. Dat lijkt mij een mooie afsluiting van dit vorstelijke weekend.

Osingawapen-M.jpg

1 Reactie »

  1. Sjoerd Osinga

    12 juni 2016 op 03:30

    Interesting to read this all and my cousins (Sjoerd Siebe Osinga, Drachten) involvement. I live in the USA. Don’t understand why he got involved in this project.
    Regards
    Sjoerd Osinga

Laat een reactie achter

(verplicht)

(verplicht, wordt nooit weergegeven)