Altijd als hij een relatie aangaat van een vrouw herinnert hij zich de borsten van een andere vrouw, met name de gigantisch grote borsten van Margaret Middleton, een pin-up die in de jaren zestig naam maakte in Amerika. De ikfiguur van het boek besluit Margaret Middleton op te gaan zoeken en reist af naar Amerika. Bij aankomst blijkt zijn idool in feite Nancy Parker te heten en overleden te zijn. Hij bezoekt haar graf, maar enige emotie roept dat niet bij hem op. Eigenlijk is dit ook niet waar het in deze roman om gaat. Het boek is in feite een verslag van een repeterende breuk, waarbij allerlei zaken aan de orde komen. Wiskunde, logica, relaties met vrouwen, de namen van bonbons, het uittrekken van een broek, jeugdherinneringen uit Groningen en sparen. Sparen van wat? Van het eigen zaad? Dat werd me bij het lezen niet helemaal duidelijk.

Tussen rechtlijnige redeneringen en de rondingen van een vrouw gaapt een kloof die onoverbrugbaar is. Gistermiddag stond ik opeens op de Gerrit Krol brug in Groningen (zie foto). Precies een jaar geleden werd deze brug – die voorheen ‘Korrewegbrug’ heette – vernoemd naar de beroemdste nog levende schrijver die Groningen heeft voortgebracht. Ik kwam daar terecht omdat ik al twee weken lang – met een collega – locaties aan het ‘scannen’ ben langs de vaarweg Lemmer-Delfzijl. Op 1 september komen daar 80 schrijvers te zitten die een dag lang gezamenlijk een ‘biografie’ gaan schrijven van deze vaarweg. Het geheel is een kunstwerk van Sjaak Langenberg en Vanessa van Dam (zie: http://www.lemmer-delfzijl.nl/). Gerrit Krol had van kinds af aan iets met het Van Starkenborghkanaal. Hij is geboren aan de Korreweg, vandaar dat deze brug uiteindelijk naar hem werd genoemd.

Tijd en herinnering lopen soms vreemd door elkaar heen. Of zoals Gerrit Krol het ooit zelf heeft verwoord: “Herinnering. Verlangen. Wat moet men met deze gevorkte gevoelens? De vraag is waar de tijd zijn wissels heeft.’