Waar blijft de tijd?

Gisteren kreeg ik de nieuwjaarswens van de Stichting Tijd in mijn mailbox. Dit jaar is het 10 jaar geleden dat deze stichting is opgericht door Louis en Inge Le Roy. Waar blijft de tijd? Vrijdag was ik nog even bij ze op bezoek in Oranjewoud. Louis Le Roy wordt dit jaar 87, maar hij maakt het – naar omstandigheden – wonderbaarlijk goed. Hij gaf me een boek mee dat ik beslist moest lezen: Een wereld zonder ons van Alan Weisman. Dat zal ik beslist gaan doen in de komende tijd. Maar eerst moet ik nog Groene Herfst lezen, dat ik onlangs  van Egbert Tellegen kreeg toegestuurd. Ik heb nog een stapel boeken liggen die ik dit jaar allemaal moet lezen. Dat benauwt me wel eens. Waar haal ik de tijd vandaan? En bovendien, is het wel goed al dat lezen? Je vergeet te leven als je teveel leest en dat kan toch nooit de bedoeling zijn. Door te lezen leer je de wereld niet kennen. Maar door te denken dan wel?

‘Onnadenkend is hij die meer gedachten heeft dan tijd.’ Wie zei dat ook al weer? Het fenomeen tijd leent zich bij uitstek voor allerlei tegeljeswijsheid. Met de tijd word je wijs, maar wijs word je niet door je tijd goed te besteden. Met de tijd is het raar gesteld, je hebt tijd nodig om iets te bereiken, maar als je het bereikt hebt, dan kom je erachter dat je geen tijd hebt om er nog van te genieten. Tijd is te kostbaar om te verkwisten, maar niet kostbaar genoeg om er alles voor opzij te zetten. Wat is trouwens erger: bezwijken onder een stapel boeken die je nog moet lezen of verdrinken in een zee van tijd ? Aan de Ecokathedraal in Mildam wordt inmiddels al meer dan 40 jaar gebouwd. Inderdaad, waar blijft de tijd?

Laat een reactie achter

(verplicht)

(verplicht, wordt nooit weergegeven)