2008

Op 19 april was het zover. In het Fries Museum werd de tentoonstelling De Kleur van Friesland geopend. Jannewietske de Vries nam mijn boek in ontvangst. Verder was het één grote reünie. Kunstenaars, die elkaar soms in jaren niet gezien hadden, zagen elkaar terug in de zaal waarin hun werk bijeen was gebracht. Geart de Vries maakte een mooie documentaire en bij de opening hield Josse de Haan een fraaie toespraak. Ikzelf hield het kort. Mijn directeur was er niet. Ze was plotseling geveld door de griep. Piet Meerdink stond als voorzitter van het bestuur van Keunstwurk als een politieagent naast het spreekgestoelte. Hij was kennelijk bang dat ik iets verkeerds zou zeggen. Maar die lol gaf ik hem niet natuurlijk. Trouwens, de meeste aanwezigen wisten waarschijnlijk niet eens wat Keunstwurk was. Al met al leek het wel een afscheidsreceptie. Maar dat was het niet. Het was gewoon de opening van een tentoonstelling. Eerder een doorstart dan een afscheid, wat mij betreft. Veel mensen echter hadden dat anders opgevat. Ik merkte het al bij het binnenkomen. Men wilde mij de hand schudden, een bloemetje geven of een flesje wijn. Of gewoon er zijn en zeggen dat alles goed was geweest in al die dertig jaar. In totaal 330 mensen waren er op afgekomen, zo hoorde ik later. Soms had ik het idee dat ik rondliep op mijn eigen begrafenis. Het ontbrak er nog maar aan dat een kist met bloemen in de tunnel van het museum stond opgesteld. De zomer die erop volgde was lang en ik las de verzamelde werken van Gerard Reve. Er moest immers een nieuw boek komen, dat er overigens nooit gekomen is. Maar dat is een ander verhaal. This is the life… zong Amy MacDonald.

Laat een reactie achter

(verplicht)

(verplicht, wordt nooit weergegeven)