Telekinese is het in beweging brengen van materie door het aanwenden van (nog) onbekende krachten van de geest. Het fenomeen is nog nooit bewezen binnen een herhaalbare proefsituatie. In de jaren zestig werd op tv een parapsychologisch experiment uitgevoerd, waar iedereen mee kon doen. Ik kan me dat nog goed herinneren. Men had een installatie gebouwd, waarin pingpongballen van bovenaf naar beneden vielen. Tijdens hun val vonden ze obstakels op hun weg, die volgens een regelmatig patroon waren aangebracht. Het leek wel een beetje op zo’n tombola die bij de Lotto wel gebruikt wordt. Volgens de wetten van de kansberekening zouden de pingpongballen na afloop een vast patroon moeten vormen, namelijk een zogeheten gaussoïde die wiskundig weergegeven wordt door de formule:

De grafische weergave van deze wiskundige functie heeft de vorm een symmetrische heuvel met een ronde piek in het midden. De meeste pingpongballen zouden in het midden terechtkomen en aan beide uiteinden relatief minder. Als alle kijkers bewust zouden gaan denken dat de pingpongballen tijdens hun val naar links moesten uitwijken, dan zou de gaussoïde na afloop een onregelmatigheid gaan vertonen. Als deze onregelmatigheid de marge van de kansberekening zou overschrijden zou het fenomeen telekinese hiermee onomstotelijk bewezen zijn. Het experiment, waaraan honderdduizenden mensen deelnamen, leverde inderdaad een afwijking van de gaussoïde op, maar net niet voldoende om van een onomstotelijk bewijs te kunnen spreken.

.

Ik heb altijd gemeend dat ik over telekinetische gaven beschik. Niet dat ik op afstand een glas van de tafel kan schuiven – zoals in de film Stalker van Tarkovsky te zien is – maar er zijn momenten in mijn leven geweest, dat ik stellig de indruk had dat ik op afstand krachten kon uitoefenen over de materie. Zo heb ik eens tijdens een grijze winterdag, lopend op het strand van Egmond aan Zee, de zon achter de wolken tevoorschijn geroepen. U zult het geloven of niet, maar de zon gehoorzaamde mij. Hij brak door het wolkendek heen, ging heel even volop stralen en verdween tenslotte weer even snel als hij gekomen was.

.

Ook ben ik een door een stoel gezakt tijdens een experiment van Uri Geller, maar dat kan natuurlijk ook aan mijn stoel of aan Uri Geller hebben gelegen. Hoe dan ook, ik heb het in mij, hoewel ik niet op afroep over deze bijzondere gave kan beschikken. Dat is jammer, want ik las onlangs dat een zekere James Randi een miljoen dollar uitlooft wie kan bewijzen dat telekinese bestaat. Ik kan het helaas niet bewijzen, maar ik ben er wel stellig van overtuigd dat telekinese mogelijk is, al is er dan geen verklaring voor bij de huidige stand van de wetenschap. Daarvoor is een nieuw paradigma nodig, dat de psychische met de fysische krachten verbindt. Ga er maar aan staan. Dat duurt nog wel een paar honderd jaar voor die missing link is gevonden.