Writersblock in blogland

De een na de andere Friese weblogger houdt er mee op. Na de zomerstop van Abe de Vries heeft ook Cornelis van der Wal de pijp aan Maarten gegeven. ‘Nocht oan Unnocht’ was al eerder uit de lucht genomen en ook de ‘Sjippekist’ van Gogol – weliswaar geen log, maar wel een vrijplaats voor dissidente meningen – is platgelegd door de redactie. Hoe is deze leegloop van het literaire internet van Fryslân te verklaren?

‘De hype van het loggen loopt op zijn eind’, beweert Sito Wijngaarden op zijn log van gisteren. Ik betwijfel of dat waar is. Volgens mij is er iets anders aan de hand. De kick van het gezellig keuvelen onder elkaar maakt plaats voor een meer serieuze vorm van loggen. Zo wordt het kaf van het koren gescheiden. Alleen de serieuze logs blijven bestaan. Wie alleen maar logt voor de gezelligheid wordt vroeg of laat bevangen door het ergste wat een schrijver kan overkomen: een totale blokkade van de inspiratie. Een dagelijks writersblog wordt dan een dagelijkse writersblock.

Een witersblock is zo oud als de literatuur. Het is een akelige psychische aandoening waar ook de grootste literatoren vroeg of laat last van krijgen. Toch is er wel degelijk iets aan te doen. Grote schrijvers ontwikkelen vaak haast neurotische rituelen om aan dit soort remmingen te ontsnappen. Je moet dus je eigen ritueel bedenken. Een soort bezwering om het spook van de blokkade buiten de deur te houden.

Zo is van Schiller bekend dat hij altijd een paar rotte appels had liggen in de la van zijn schrijfbureau. Balzac schreef in een monnikspij. Vestdijk bij voorkeur in de brandende zon. Proust liggend op bed achter de gordijnen. Simenon sloot zich twee weken achter elkaar op met twintig scherp geslepen potloden. Hemmingway had een fobie voor de schrijfmachine, die woorden voortijdig aan elkaar soldeert en zo de grillige wegen van de inspiratie afsluit. Hij schreef het liefst op een papier dat boven zijn hoofd op een soort schildersezel was vastgeprikt.

Omwille van de kracht van het woord zoeken grote schrijvers de ontbering op. Kop op webloggers.
Er is hoop.

Laat een reactie achter

(verplicht)

(verplicht, wordt nooit weergegeven)