Behalve de Sarphatistraat in Amsterdam, die in een verhaal van Nescio ooit eens de mooiste straat van de wereld werd genoemd, ken ik geen mooiere straat dan de Grote Dijlakker in Bolsward. Ik ben daar nu al een paar keer doorheen gelopen deze week. ‘s Ochtends om tien uur is er nog weinig te beleven. De zon kruipt voorzichtig omlaag langs de gevels. Een fietser met kaarsrechte rug glijdt als een zwaan voorbij. Het carillon begint te spelen en Bolsward ontwaakt. Hoewel, soms heb ik de indruk dat dit stadje voorgoed is ingedommeld. De tijd staat hier al eeuwen stil, ook al willen alle torenklokken van de stad elk uur van de dag het tegendeel beweren.

Met mjn collega’s Ariën en Ytzen was ik gisteren opnieuw de hele dag in de Martinikerk. Dat is een ruimte waar het goed toeven is met deze temperatuur. De kerk heeft een systeem van airconditioning dat nog dateert uit de middeleeuwen. De tentoonstelling ‘Werelden van licht’ – waar zo’n 20 kunstenaars aan meedoen en ook 40 amateurs – is bijna ingericht. Veel werk is voor deze gelegenheid gemaakt. Zo vervaardigde Henk de Lange een installatie voor de kapel, meteen links van de ingang (zie foto). Vier figuren, gemaakt van transparante golfplaat, staan boven op een surfplank. Het zijn heiligen die licht doorlaten. Ze zweven door de ruimte en laten elk moment van de dag een andere kleurschakering zien, variërend van stalend wit tot vaal grijs en opaal. Het is een ingenieus kunstwerk dat met eenvoudige middelen is gemaakt, maar precies voldoet aan de opdracht.

Die opdracht luidde: maak een kunstwerk voor deze kerk waarbij een gedicht, dat speciaal voor deze gelegenheid is geschreven, als inspiratiebron dient. Jouke Hylkema schreef dat gedicht. Hij zal het zondagmorgen voordragen voor een bomvolle kerk. Klaas Hoek improviseert daarna op het orgel op het thema licht. Het is dit jaar de tweede keer dat de Martinikerk zijn ruimte voor dit doel beschikbaar stelt. Het initiatief van Keimpe Tjalsma blijkt een succes. Bolsward wordt ‘lichtstad’ deze zomer.