***

Vrijdagochtend j.l. plaatste ik een foto van Guus boven mijn blog. Dat doe ik anders nooit, maar ik vond het een mooie foto: Guus tevreden liggend op de bank. Later die ochtend voelde hij zich opeens niet goed. Hij kwam de trap af en sleepte met zijn rechter voorpoot. Gebroken, zo dachten wij.

Snel naar de dierenarts. Al gauw bleek dat hij niets gebroken had. Een zenuw geraakt of iets anders? Zijn hart ging opeens als een razende tekeer. Van de stress? De dokter besloot hem in observatie te nemen. Guus kwam in een soort couveuse terecht, een intensive care voor katten.

Later op de middag mocht ik bellen. Guus lag nog steeds op de ic. Om halfzes belde ik weer. Ik hoorde dat ik direct moest komen. Acute trombo-embolie, zo luidde uiteindelijk de diagnose. Ik heb hem nog even over zijn kop geaaid en ging weer naar huis. Zo rond 18.00 uur hebben ze hem onder narcose gebracht en vervolgens laten inslapen.

Vanochtend toen ik opstond was het nu al voor de derde keer stil in huis. Guus is er niet meer. Ik weet niet of er een kattenhemel bestaat. Mocht dat zo zijn, dan weet ik dat hij daar snel zijn favoriete plekje heeft weten te vinden. In de zon… en dan in slaap vallen. Daar was hij goed in. Waar hij ook was, Guus voelde zich snel thuis.