Al wekenlang was ik het zat
dat knagend voelen van berouw
om die fatale vissersvrouw
die ik intens heb liefgehad

Wat heb ik niet om haar gehuild
daar aan de haven bij de zee
Kom, zei ze. Kom met me mee! 
Maar dumpte mij als een stuk vuil

Woedend was ik, sloeg op hol
de stoom sloeg uit mijn oren
deed dingen die niet bij mij horen
raakte de weg kwijt, hoorndol

Nu ben ik eindelijk klaar met haar
bij wie ik in die domme tijd
van kissebis en liefdesstrijd
almaar niet klaar kon komen

Voorbij de triestheid van de rouw
Langzaam gleed hij van mijn rug
Nee, ik hoef je niet meer terug
Ik ben gelukkig zonder jou