Gisteren werd bekend dat de Nobelprijs voor literatuur dit jaar is toegekend aan Bob Dylan. Volledig terecht. Een paar weken geleden sprak ik met Ed Bausch. Ed is al heel lang – net als ik – een groot bewonderaar van Dylan. Ik weet niet meer wie van ons tweeën erover begon, maar beiden waren we het er over eens dat hij nodig eens de Nobelprijs moest krijgen. Vooral voor zijn teksten die een grote poëtische kracht hebben.

Welaan, dat is dan nu gebeurd.

Toen ik het nieuws hoorde, gingen mijn gedachten meteen terug naar 1 maart 1974. Op die dag trouwde ik met Marijke. Toen we na afloop van de plechtigheid van het altaar af, door het middenpad de kerk uitliepen, klonk uit alle luidsprekers oorverdovend hard … I want you… het mooiste lied van Dylan. Het meest simpele wellicht, maar eenvoud is het kenmerk van het ware.

Na enig zoeken vond ik gisteren het Misboekje dat door pastoor De Reus speciaal voor deze gelegenheid was samengesteld. En ja hoor, het staat er echt, op de allerlaatste pagina:

Slotpagina van het Misboekje & trouwkaart