Romantiek en paniek in de polder

Slide1

‘In de Talmoed … staat een verhaal over de beroemde rabbi Eliëzer, die zich
 tijdens een debat … erg opwindt. Als hij gelijk heeft, roept de ontstemde 
theoloog uit, zal het leerhuis instorten! Het gebouw is al bezig te gehoorzamen als een andere rabbijn de muren haastig berispt, zodat ze uit respect voor de diverse exegeses … in een soort Talmoedische instortingskromme blijven hangen.’

Aldus Benno Barnard in Tegen de draad van de tijd (2002). Deze woorden worden geciteerd door Erik Borgman in zijn boek Metamorfosen, Over religie en moderne cultuur (2006). Dit beeld van ‘het instortend leerhuis’ laat zien dat de moderne cultuur geen eenheid is, maar voortdurend ter discussie staat, vooral in haar relatie tot de religie. In de moderniteit bestaat geen consensus over de wijze waarop de cultuur moet worden vormgegeven.

De pluraliteit aan opvattingen vormen een gebouw dat op instorten staat. Dat gebouw dreigt voortdurend te bezwijken onder de absoluutheidsclaim van een van de betrokken partijen. Een van de consequenties daarvan is dat de religies naar de marge van de cultuur worden gedrongen. Dit wordt nog versterkt,
 wanneer zij een toevluchtsoord worden voor gemarginaliseerde groepen en individuen. Zo moeten fundamentalistische vormen van religie worden begrepen.

Voor deze redenering van Borgman valt veel te zeggen. Er wordt veel gesproken tegenwoordig over de crisis van de moderniteit.  Sinds het verdwijnen van de grote verhalen, het vooruitgangsgeloof en het terugtreden van de religie als centraal oriëntatieschema voor de moraal, staat de vraag ‘hoe te leven’ hoog op de agenda van de filosofie. De terugkeer van de levenskunst is een tendens die daar nauw mee samenhangt. Filosofen die hierover hun zegje doen nemen doorgaans voetstoots aan dat we in Nederland in een seculiere maatschappij leven, waarin de religie een marginaal fenomeen is geworden.

Juist dat gegeven wordt een probleem nu de islam een steeds grotere plaats opeist, niet alleen in demografisch opzicht, maar in het publieke domein. De vraag ‘hoe te leven?’ wordt dan al gauw de vraag ‘ hoe om te gaan met de islam, en met name de fundamentalistische varianten daarvan.’  De fundamentalistische vormen van religie vormen immers een toevluchtsoord voor gemarginaliseerde groepen en individuen. Kort gezegd; de crisis van de moderniteit creëert een probleem in het omgaan met de religie.

‘Wilders drong er tijdens een interruptie nogmaals op aan om de grenzen te sluiten. Hij wees de premier erop dat hij in de peilingen nog maar 20 procent van de kiezers achter zich heeft staan. ‘Met die steun mag u zulke belangrijke beslissingen, het vervangen van het Nederlandse volk, de asieltsunami die ons land overspoelt, niet nemen’, aldus Wilders. De instroom van vluchtelingen bedraagt nu 700 mensen per dag, 5.000 per week, aldus Wilders.’

Aldus meldde de Volkskrant van donderdag j.l.. Wat is die angst waar Wilders op speculeert? Om te beginnen: het is een reële angst en het ergste zou zijn om die waarheid als een koe te onderschatten of te verdoezelen onder het mom van menslievendheid ofwel ‘goedkope solidariteit’ (zoals Gerard Reve dat ooit heeft genoemd). Een humaan statement over wat je plicht is ten aanzien van de vluchtelingen in nood is zo gemaakt, maar wat zijn de consequenties, ook voor diezelfde vluchtelingen voor wie jij de barmhartige Samaritaan wilt spelen?

Mededogen heeft iets narcistisch en vaak raakt de ongemakkelijke werkelijkheid zo al gauw uit het oog. Dit blog wordt geen pleidooi voor Wilders, maar ik uit alleen maar even mijn eigen twijfels, mijn ongenoegen ook over ‘het goedkope engagement van links’ dat maar al te vaak iets hypocriets heeft, iets ‘christelijks’ wat niet ‘christelijk’ genoemd wil worden. Ik heb een groot respect voor het christendom, maar als Christus morgen terug zou komen op aarde, zou ik hem niet willen benoemen tot de hoogste commissaris in dit Europa, dat in mijn optiek volledig de weg kwijt is. Dit Europa staat op instorten en zelfs het christendom heeft daar geen antwoord op. De paus hoor  je ook al weken niet meer.

In het bovengenoemde citaat van Barnard komt het beeld naar voren dat de moderniteit een huis is dat voortdurend op instorten staat, maar in dat wankele evenwicht blijft hangen juist door het aanhoudend debat over die crisis. De muren vallen niet om, maar blijven hangen omdat iedereen debatteert over het omvallen van de muren. Dat is een merkwaardige cirkelredenering die er op neer komt dat we zelf de crisis in stand houden door voortdurend van een crisis te spreken. Het is zoiets als een trauma, dat door een patiënt niet verwerkt wordt, omdat er teveel psychiaters zijn die hem in therapie willen nemen.

Altijd maar praten over de teloorgang van de religie creëert een toestand, waarin het gemis van de religie als een geestelijke ziekte wordt ervaren, een ingebeelde ziekte misschien wel. In ieder geval een ziekte die niet te genezen is door naar feitelijke oorzaken te zoeken. De ziekte zit tussen de oren en wordt ook tussen de oren in stand gehouden. Ondertussen geeft deze permanente staat van trauma aanleiding voor buitenstaanders om naar radicale middelen te grijpen, om de patiënt uit zijn waan de verlossen. De ene waan roept dus de andere op. De radicale islam is een logisch antwoordt op de ingebeelde ziekte van de moderniteit.

In zijn essay Radicale Romantiek. Aan gene zijde van hybris en cynisme, dat is opgenomen in zijn boek Paniek in de polder. Polytiek en populisme in Nederland (2011) wees Jos de Mul op de Radicale Romantiek als een probaat antwoord op de huidige crisis, dat wil zeggen: de ‘paniek in de polder’ die na het multiculturele drama in Nederland heeft aangediend. Nederland zou geen echte Romantiek hebben gekeend. Dat zei Helmuth Plessner al, toen hij in de jaren dertig voor de nazi’s naar Nederland moest vluchten. Die uitspraak van Plessner was als compliment bedoeld. De Romantiek was in zijn optiek vooral een Duits probleem.

Het was de voedingsbodem voor het latere nationaalsocialisme, een stelling die ook door Safranski en recentelijk nog door Finkielkraut verdedigd wordt. Zo is de Romantiek onder verdenking komen te staan. De natuur nam de plaats in van God en als er nog iets van God overbleef, dan werd hij immanent ervaren en niet langer in een transcendente ruimte geplaatst. Het leven zelf werd geësthetiseerd. De kunst werd een orakel van de waarheid. De mens moest door de kunst weer worden opgevoed. Sterker nog, alleen de kunst kon de mensheid nog redden, volgens Nietzsche.

Jos de Mul weerlegde deze redenering door een andere visie op de Romantiek te geven. De nadruk zou in de Romantiek niet liggen op de vlucht naar de verte, het verleden en de esthetiek, maar in een balans tussen een enthousiast geloof in idealen en een ironische distantie daarvan. Juist die romantische ironie zou het ideale tegengif zijn voor de crisis van de moderniteit, veel meer dan het fanatieke atheïsme van de Radicale Verlichting.

Toen ik dit alles  hoorde, moest ik wederom aan Gerard Reve denken. Ook Reve was een romanticus. Evenals Plessner beweerde Reve dat Nederland niet of nauwelijks een romantische traditie heeft gekend. Reve vond zich zelf een Einzelgänger met slechts enkele voorlopers in de vaderlandse literatuur: Couperus en Slauerhoff, maar dan hield het ook op met de Romantiek in de polder. En wat belangrijker is: de romantische ironie is het centrale kenmerk in literaire oeuvre van Reve. De oscillatie tussen enthousiast geloof en afstandelijke ironie is bij Reve voortdurend aanwezig. Op deze manier zou juist het fenomeen Reve een exponent zijn van de crisis van de moderniteit. Alleen uitte deze crisis zich bij hem in een terugkeer naar het geloof in God – zoals bij veel romantici trouwens – en niet in het loslaten daarvan. Letterlijk stelt Jos de Mul:

‘Wat we vandaag van de radicale romantiek kunnen leren is dat we als koorddansers het precaire evenwicht moeten zien te bewaren tussen enthousiasme en ironie. Zeker in een interculturele samenleving waarin het ene enthousiasme al snel een radicaal tegengesteld enthousiasme oproept. In die zin lijkt het Verlichtingsfundamentalisme onheilspellend veel op het moslimfundamentalisme dat zij bestrijdt. Als de geschiedenis ons iets leert, dan is het wel dat 
een dergelijke radicalisering een geheid recept is voor uitslaande 
branden. Ironische distantie is een uitstekend blusmiddel, vooral
 wanneer het zich richt op het eigen enthousiasme. Maar daarbij 
moeten we niet vergeten dat we met een overmaat aan ironie ons 
doel ook kunnen voorbijschieten. Wie de ander volledig ironiseert, 
is de dialoog voorbij. En voor wie enkel nog ironisch naar zichzelf 
kan kijken, wordt zelfs de monoloog krachteloos. Als het lachen al 
een toekomst heeft, dan toch alleen als we samen kunnen lachen 
om de zaken die ons werkelijk heilig zijn. Er valt nog aardig wat te 
romantiseren.‘

Je kunt je twee dingen afvragen als je dit leest. Ten eerste: klopt dit ideaalbeeld van de romanticus wel? Schiet het clichébeeld hier niet te ver door in het ideaaltype? Ten tweede: is het wel zo, dat het moslimfundamentalisme gebaat is met voorzichtig balancerende romantici op het slappe koord boven een onheilspellende afgrond van terreur en sharia? Want dat willen die fundamentalisten toch? De aanval van de radicale islam is primair gericht op de scheiding van kerk en staat en dat is een product van het Westen op de rampzalige godsdienstoorlogen in de tijd van de Reformatie.

Kortom, de radicale islam richt zich tegen de westerse Verlichting en niet tegen de Romantiek of die nu radicaal is of niet. Montaigne en Erasmus zijn de tegenpolen van Al Qaida en niet Friedrich Schlegel of Heinrich Heine. Bovendien weten radicale moslimfundamentalisten heel goed dat de kernwaarden van westerse samenleving  – zoals vrijheid en democratie – op een wankele basis rusten. Ernst-Wolfgang Böckenförde heeft die wankele basis als volgt geformuleerd in het naar hem vernoemde dilemma.

Der freiheitliche, säkularisierte Staat lebt von Voraussetzungen, die er selbst nicht garantieren kann. Das ist das große Wagnis, das er, um der Freiheit willen, eingegangen ist. Als freiheitlicher Staat kann er einerseits nur bestehen, wenn sich die Freiheit, die er seinen Bürgern gewährt, von innen her, aus der moralischen Substanz des einzelnen und der Homogenität der Gesellschaft, reguliert. Anderseits kann er diese inneren Regulierungskräfte nicht von sich aus, das heißt, mit den Mitteln des Rechtszwanges und autoritativen Gebots zu garantieren versuchen, ohne seine Freiheitlichkeit aufzugeben und – auf säkularisierter Ebene – in jenen Totalitätsanspruch zurückzufallen, aus dem er in den konfessionellen Bürgerkriegen herausgeführt hat.“

Böckenförde formuleerde dit dilemma  in zijn boek Staat, Gesellschaft, Freiheit (1976). De vrije geseculariseerde staat leeft uiteindelijk van vooronderstellingen die hij zelf niet kan garanderen, dat is de kern van dit dilemma. In een democratie is de overheid aangewezen op een voortdurend ‘waarden-debat’ tussen mensen met heel verschillende overtuigingen. Waar het werkelijk om gaat is is niet een individueel balanceren,  zoals de voortdurende ‘oscillatie tussen enthousiasme en ironie’ – maar een rechtsfilosofisch probleem dat aan de basis ligt van de seculiere staat. Dat probleem behelst niet alleen de onmogelijkheid om de fundamenten van de seculiere staat in zichzelf te funderen, maar ook in de vraag of je het basiscontract voor een seculiere staat kunt opstellen zonder een expliciete verwijzing van een religieus georiënteerde morele traditie of een ander metafysisch gedachtegoed.

De ‘lege plaats van de macht’ zou vrij moeten zijn van levensbeschouwelijke beginselen, heeft John Rawls ooit beweerd. Maar nu de islam zijn intrede doet in de westerse samenleving valt niet te miskennen dat de kern van elk rechtssysteem bepaalde levensbeschouwingen bevordert en andere ontmoedigt. Frits Bolkestein pleitte jaren geleden al voor een erkenning van christendom en humanisme als grondslag voor onze westerse beschaving.

Paus Benedictus XVI had graag gezien dat de christelijke erfenis opnieuw verankerd zou worden in de Europese Grondwet. De Algemene Verklaring van de Rechten van de Mens is geen vanzelfsprekende verworvenheid van de mensheid, maar een fundament van menselijke beschaving dat voortdurend bevochten moet worden. Dat fundament kwam voort uit de Joods-christelijke traditie, uit het humanisme, maar vooral ook uit de Verlichting en slechts in zeer geringe mate uit de Romantiek. Kort gezegd, het kwam voort uit het verstand en niet uit het gevoel. Daar helpt geen lieve moeder aan, en zeker geen koorddanser op het slappe koord van de Romantiek.

Populisme is een romantische fictie die zijn oorsprong vindt in de mythische notie van ‘de wil van het volk’. Het probleem is alleen dat die fictie door de democratie gefaciliteerd wordt. We leven nog altijd in de greep van de Romantiek. Wij zijn al lang geen christenen meer, maar we doen net alsof we het nog altijd zijn.

10 Reacties »

  1. Wiersma

    19 september 2015 op 01:37

    Hehe, blij dat je langzamerhand ook overstag gaat. Overigens mist het woord ‘geen’ in je laatste zijn.

    Vorige week zei ik nog dat het ‘Duitsland 1939’ is maar inmiddels is het 1940.
    De shit really hits the fan now, wen der mar an, beter wordt het niet.

    In eerste instantie ging alles langzamer dan ik had gedacht, maar nu ineens gaat alles veel sneller. Niet alleen met ‘immigranten’ maar kijk ook maar eens wat er momenteel speelt tussen Turken en Koerden.
    Nu wordt dat nagenoeg geheel genegeerd op MSM, maar je gelooft werkelijk je ogen niet. Daar is de shit écht aan.

    Het gaat écht razendsnel nu. Exponential growth.

    En inderdaad. De immense hypocritie en subliminaal narcisme, en het ‘weg met ons’, ‘kijk mij eens goed doen’, van dat zelfbenoemde ‘GoedVolk’.

    Dat is wellicht de grootste ramp. Pim Fortuyn is er aan overleden.

    Nu ben ik a-politiek en ik wil er ook niks mee te maken hebben maar Wilders is een van de weinigen die problemen nog wel eens wil benoemen. En dan wordt ie keihard uitgelachen door de rest van dat NL kabinet als ie ‘eigen volk eerst’ roept.

    ‘De vraag ‘hoe te leven?’ wordt dan al gauw de vraag ‘ hoe om te gaan met de islam, en met name de fundamentalistische varianten daarvan.’

    Wel. Ken je Parijs 2010 al?

    https://youtu.be/e1Btc9qMALg

    ‘Want dat willen die fundamentalisten toch?’

    76 maagden in de hemel.
    En het doden van niet moslims/christenen en met name amerikanen staat bij sommige groepen bovenaan de lijst.

    Maar zie het eens vanuit hun standpunt. Ze zien de westerse wereld als een hedonistisch narcistisch oorlogszuchtig consumenten systeem. En daar zit je dan in je zandbak. Er groeit niks, behalve drugs, er is geen/ nauwelijks industrie, je mag blij zijn met een kameel of geit.

    Die landen zijn in principe rijk, vanwege olie, maar ze kunnen er zelf niet bij. Geen technologie voor. En dus doen dat de westerlingen, en de natives krijgen hooguit een fooi.

    Geen wonder dat de locals piswoest zijn. ‘Inequality for all’.

    Dus de westerlingen roven hun land leeg, en als ze daar tegen protesteren worden ze gebombardeerd.

    Ik kan het me wel voorstellen.
    Het is te vergelijken met Groningen en den Haag. Den Haag zuigt gas uit hun bodem. De groningers zelf hebben er niets aan, behalve dat hun huizen verzakken.

    Maar de wérkelijke problemen zijn nog veel en véél groter.

    Het westen wil daar, lees GoedVolk en Neocons, ‘democratie brengen’.

    Forget it. Niet elk land is klaar voor democratie.
    Zoals Syrie.
    Het gaat niet zozeer om volken, maar om religie.
    De oorlog in Syrie is geen volkeren oorlog, maar een religieuze.

    Dus als er wordt beweerd: ‘Assad bombardeert zijn eigen volk’ , kortom R2R, dan klopt dat niet helemaal. Hij, als seculier, bombardeert extremisten/jihadisten die binnen zijn landgrenzen wonen en dat is dus een héél ander verhaal.

    Turken/Koerden is een ander verhaal.

  2. Wiersma

    19 september 2015 op 02:53

    Maar dan.

    Syrie.

    Het westen heeft een IMMENS probleem. Heeft zich in een immens wespennest gestoken.

    En Hamoud, lees je even mee? Corrigeer je me als ik het fout heb? Bij voorbaat dank.

    Waarom?

    Wel.
    Assad. Is seculier geen extremist, geen jihadist. Zeg maar ‘westers’. Hij studeerde ook voor oogarts in London en dat doe je niet om met die kennis ogen van anderen uit te steken. Dat lukt zonder studie al met een vork, mes, lepel of whatever.

    Assad is als seculier echter in de minderheid.
    Als ie al op TV verschijnt dan is dat niet in een jurk maar in een westers maatpak.

    Van Assad wordt beweerd dat ie ‘zijn volk’ onderdrukt. Is dat waar? Ja ergens wel, maar dat KAN daar ook niet anders.

    De nuance echter is: hij onderdrukt niet zozeer ‘zijn volk’ maar meer extreme religies. Zoals ISIS. En dat is dan ook PRECIES wat het westen/navo/amerika wil.

    Maar toch blijven ze hem demoniseren. Waarom?
    Wel. Assad wordt gesteund door Rusland en Iran.

    Kiiijjjkkk… begint u hem nu een beetje te snappen?

    Stel de Nato wil ingrijpen daar. Met grondtroepen.

    Maar tegen WIE gaan ze vechten dan? Zij aan zij met Assad? Want ja, die strijdt immers OOK tegen ISIS.
    Net als Rusland en Iran.

    En DAT kan natuurlijk niet!!!
    Amerika zij aan zij vechtend met Poetin tegen ISIS?
    Ha! NOOIT natuurlijk.

    Het is de bedoeling dat Amerika aan top van de voedselketen blijft en niet Rusland. Vriendjes met Rusland is UITGESLOTEN.
    Ook al dienen ze hetzelfde doel.

    Maar als Nato TEGEN Assad is, dan zijn ze dus VOOR ISIS!
    Hahaha! Hoe hilarisch wil je het hebben.

    In feite is die (burger) oorlog de grootste spagaat voor het westen OOIT.

    Ben je VOOR Assad dan ben je dus voor het bombarderen van je eigen inwoners. (ik zeg met opzet niet ‘volk’) En tegen Rusland en Iran.

    Ben je echter TEGEN Assad dan ben je dus VOOR islamitisch terrorisme zoals ISIS. (en tégen Rusland en Iran)

    Een immense patstelling dus, want verkoop dit maar eens aan je achterban, u en ik dus.

    Maar het is ongetwijfeld nog veel complexer, want ik noem heel veel andere landen nog niet zoals Turkije, Libanon, Israel, en golfstaten en zo.

    Lieve mensen. Komt dit op korte termijn goed?
    Nee.

    Syrie is een soort van perpetuum mobilé als het gaat om shit hits the fan. Het probleem is pas opgelost als daar niemand meer woont. Elke andere oplossing genereert weer een tsunami van andere problemen elders in de wereld, zoals in Europa.

    Die Arabische Lente is niets anders dan een Arabische Hel.
    Toeval? Nergens niks geen democratie of vrijheid.
    Verdeel en heersch misschien?

    Wie binnen de Nato heeft intern GEEN probleem van de massa immigratie? En verdient er wellicht aan? Al dan niet in geld, macht of power?

    Maar hee. Ik ben gekke Henkie maar. Die nieuw land wil. Ver weg van alle GoedVolk en andere naievelingen, bomenknuffelaars, niet geinformeerden, systeemzombies, raamambtenaren, corrupte wetenschap(pers), jihadisten en andere religekkies.

    Ik ben er eigenlijk wel klaar mee.
    Soms moet je gewoon erkennen dat de overmacht te groot is. En dat doe ik. Dieren en planten doen dat ook trouwens en zo iets heet evolutie.

    Ik ben wel klaar voor een evolutionaire stap. VOORWAARTS dan wel te verstaan. En als dat betekent dat je tijdelijk op een soort van Ark van Noach 2.0 moet verblijven: het zij zo.

    Nu nog even een paar miljonairs of miljardairs zien te vinden die dit ook een goed plan vinden. Het eerste ‘mobiele land’ ter wereld.
    Hoewel: in BV Frl zit ook nog steeds iets van 12 miljard vast aan ‘spaargeld wat niks doet’.

    Klinkt nu misschien gek, maar toen mensen gevraagd werd: wil jij een mobiele telefoon? Wilde NIEMAND die hebben. Tot ie er was.
    Toen wilde IEDEREEN er een.

    Zo. Zijn er nog wat miljonairs in de zaal die dit lezen? Miljardair mag ook. Neemt u dan vooral contact op.

    Naschrift.

    Een vliegdekschip zou sowieso een goed middel zijn om kaf van koren te scheiden. ECHTE vluchtelingen komen dan wel naar je toe. Je vangt ze op, op een schip. Meer niet. Niet in een land.
    Dus. Ze krijgen eten en onderdak, en uiteraard een menselijk bestaan, maar dat is het dan ook.
    Op dat schip bestaat geen geld, dus niemand kan beroofd of aangevallen worden vanwege bezit.

    Economische vluchtelingen en gelukszoekers echter hebben geen énkel belang om naar zo’n schip te vluchten.

    Oftewel een BUFFER om échte asielzoekers te scheiden van nepotisten. Doen al die legervaartuigen ook nog eens iets nuttigs: vrede brengen. En de kosten en ellende zijn ws een fractie van de situatie nu.

    Zomaar een ideetje.

  3. Cees Andriesse

    19 september 2015 op 13:25

    Politieke filosofie is evenmin als kunstfilosofie iets waar ik veel over gelezen heb. Maar nu het hier over de gevolgen gaat van de grote stroom vluchtelingen uit het Midden Oosten, die ons land intussen bereikt heeft, en jij, Huub, onder meer naar John Rawls en zijn ‘Theory of justice’ uit 1971 verwijst (dat uitlegt hoe de Verlichte wereld met de arme drommels om zou moeten gaan), moet ik denken aan een bundel opstellen die ik ooit gekocht èn vervolgens ook gelezen heb. Ze heet ‘Lokale rechtvaardigheid – De politieke theorie van Michael Walzer’, is in 1994 uitgegeven bij Tjeenk Willink en geredigeerd door Paul van den Berg & Margo Trappenburg. Walters legde daarin uit dat rechtvaardigheid niet universeel kan zijn, maar gebonden is aan gedeelde opvattingen binnen particuliere culturen over de betekenis van de te verdeling van goederen. Dat stuitte juristen en sociologen hier nogal tegen de borst. Maar nu we in dit land binnenkort een grote minderheid Mohammedanen zullen hebben, dus van mensen uit een andere, gewelddadige cultuur die niet van jongs af aan bekend zijn met de taal hier, de gebruiken, wetten en de welvaartsstaat, is de analyse in ‘Spheres of justice – A defence of pluralism and equality’ van Michael Walzer uit 1983 buitengewoon relevant. Dus volg ik jou, Huub, in je conclusie dat we langzamerhand af moeten van onze romantische ideeën over universaliteit. Om het eigene te kunnen beschermen moeten we de verschillen durven benoemen, onderscheid maken, en van het idee af dat we discrimineren.

  4. Hamoud

    19 september 2015 op 15:44

    ‘Een vijandbeeld- in het westen vroeger van het communisme, nu van de Islam- is voor veel mensen nuttig. Het heeft individueel-psychologisch en politieke-sociaal verschillende functies, zoals bijvoorbeeld valt op te makenuit ‘de oorlog tegen het terrorisme’ die doortrokken is van het sterven van de vs naar hegemonie en op een uiterst effectieve manier door de beeldmedia wordt ondersteund:
    -Het vijand beeld ontlast: niet ‘wij’ (Amerikanen, Europeanen, onze Europese en Israëlische vrienden), nee de vijand, de Islam draagt alle schuld!. Onze verdrongen schuld- en minderwaardigheidsgevoelens, agressie en frustratie kunnen zonder risico naar buiten worden gebracht, op de vijand geprojecteerd.
    -Het vijandbeeld stabiliseert: ook al zijn ‘wij’ in het westen ‘het op veel punten met elkaar oneens, dan zijn wij toch allemaal tegen de vijand, tegen ‘het rijk van het kwaad’ ‘de as van het kwaad’…. Hij zorgt ervoor dat wij verenigd standhouden, critici demoniseren en dissidenten isoleren.. vijandbeelden bevorderen het blokdenken.
    -Het vijandbeeld polariseert: tot het reduceren van de mogelijkheden tot een ofwel-ofwel……
    -Het vijandbeeld activeert: nauwkeuriger informatie en beter oriëntatie zijn niet nodig….. wij mogen, moeten ons zelfs verdedigen tegen de anderen, de vijand binnen en buitenland…..!.”
    Hans Küng, de Islam.

    Dus een vijandbeeld is een hele industrie!!.Het beeld moet precies, nauwkeurig in de smaak vallen van de ene massa en minstens even tegenvallen bij de andere massa!!.de ene verheerlijken en de andere verbitteren!. Wat is er nodig voor? zoals alle industrie een leger van specialisten, deskundigen, psychiaters, SOCIOLOGEN, POPULISTEN…etc!.
    Door het lens van de ‘heersende elite’ proberen te kijken alles wat buiten is, is de ‘massa’ dus ook jij en ik; zowel individuen als gemeenschappen, landen..!. Erdoor kijken en een andere beeld zien dan dit? Wees maar zeker dat je of door de verkeerde lens kijkt of dat je het graag niet wilt zien of natuurlijk tevreden dat je boven anderen gesteld dus je bent niet donker maar lichtgrijs!.
    ´Forget it. Niet elk land is klaar voor democratie´!!.
    Ongeacht wat jij zelf onder democratie en vrijheid verstaat ga ik je snel een paar voorbelden noemen waar het volk hebt gekozen maar de VRIJE DEMOCRATISCH WERLD was er niet mee eens, zeker ga ik alleen noemen en de rest moet je zelf zoeken zoals waarom en door wie?:
    Chili 11september 1973. Pakistan 1977(je bent slim dat weet ik maar hier moet even bij stil gaan staan te weten waarom?). Mosaddiq in Iran 1953. Sokarno in Indonesia 1965, hij was niet gekozen maar te weten waarom en door wie.
    Over Syrië en Al Assad, ‘ISIS’ en de andere terreur groepen gesproken! Kijk het ‘moet’ duidelijk zijn dat er geen enkele sprake van burger noch religieuze oorlog in dat land of in Irak al het zo door de media geschilderd wordt. Puur Amerikaanse oorlog maar met ander middelen. Wij mogen onze hersenen niet uitschakelen noch uitlenen. Als iemand allergisch is voor ‘complot’ hij mag andere woord zoeken alsof met het woord te maken hebt. Lees het volgende ajb!! https://wikileaks.org/plusd/cables/06DAMASCUS5399_a.html

  5. Cees Andriesse

    19 september 2015 op 16:45

    Hamoud, uw tirade heeft me er niet van kunnen overtuigen dat het bloedige conflict in Syrië met zijn honderdduizend doden niets maar dan ook niets met de gewelddadige cultuur van Mohammedanen te maken heeft.

  6. Fatsoen, moet je doen

    19 september 2015 op 21:43

    Mijn enig houvast in deze verwarrende tijden is:
    Fatsoen moet je doen.

    Aan de borreltafel vanmiddag kwamen vele standpunten naar buiten over de huidige vluchtelingen situatie.
    Het was helaas geen discussie die ergens toe leidde.
    Daarna kwam de behandeling van doodzieke patiënten, die s’ nachts in het Noordelijke ziekenhuizen, bijv. in Groningen, werden opgenomen. Strekking: er is geen specialist meer, die hiervoor voor uit zijn bed komt.

    Over het fatsoen van deze heren en misschien ook dames, heb ik zelf ook een onfatsoenlijke ervaring in ziekenhuis Drachten.
    Volgens het CBR moest ik voor mijn rijbewijsverlenging een herkeuring ondergaan, na mijn gewone herkeuring bij een ex-huisarts.
    Ik had nl ooit een kleine TIA gehad en dus slikte preventief enige medicijnen. Deze herkeuring moest gebeuren door een specialist, een neuroloog, in het ziekenhuis in Drachten.
    Aldaar aangekomen bleek ik gekeurd te moeten worden door een zenuwachtige, jonge neuroloog.
    Hij deed met mij precies dezelfde tests die ik al eerder had moeten afleggen bij de gewone keuringsarts: niet meer en niet minder.
    Na deze test liet hij mij 10 minuten alleen. Toen hij terug kwam zei hij: ik kan u goedkeuren.
    Mijn reactie was: ja uiteraard, kan u dat.
    In het schriftelijke verantwoording die ik later opgevraagd heb stond: Geen restverschijnselen.
    Deze “geen restverschijnselen” was precies dezelfde formulering die de neuroloog in Sneek had opgeschreven in mijn dossier na mijn behandeling van deze TIA in Sneek.
    Deze blaag van een jonge neuroloog moet dus, ZONDER MIJN TOESTEMMING TE VRAGEN, mijn dossier hebben ingezien bij het ziekenhuis in Sneek.
    Deze herkeuring kostte mij E 250. Twintig minuten werk. Dank CBR!

    Bovendien had deze blaag mijn dossier helemaal niet mogen raadplegen, omdat zo’n keuringsarts zo’n keuring geheel zelfstandig moet uitvoeren. Dus, zonder wat voor een patiëntgegevens dan ook, te mogen raadplegen.

    Dus voor mij geldt: een eerlijke moslim, vertrouw ik meer dan zo’n jonge angstige neuroloog uit Drachten.

    Hé, hé, leuk deze historie eens te kunnen opschrijven.

  7. Oud Nieuws van Margo

    19 september 2015 op 22:03

    28 juni 2013
    Friese ziekenhuizen fuseren verder

    Drie Friese zorggroepen bereiden een bestuurlijke fusie voor. Dat betekent ook een fusie van de reeds gefuseerde ziekenhuizen Nij Smellinghe in Drachten en De Sionsberg in Dokkum met het Antonius Ziekenhuis Sneek.

  8. Wiersma

    19 september 2015 op 23:56

    Maar even wat Wiersma Weekend films in deze roerige tijden.

    Even ten eerste: wat vindt Assad er nou zelf van?
    Wat ik al eerder zei: het westen WEIGERT met Assad te praten.
    De Russen niet.

    http://www.kijkbewust.com/isis/syria-in-a-state-of-complete-war-with-terrorism-assad/

    Je zou je moeten afvragen waarom het westen weigert met Assad om de tafel te gaan maar hem alvast al wel demoniseert.
    Dit is dus GEEN toeval maar bewust ‘beleid’.
    Hetzelfde zag je bij Timmerfrans versus Poetin in de MH17 zaak.
    Geen enkel bewijs, maar alvast wel de ‘dader’ aanwijzen plus economische sancties. Over in je eigen voet schieten gesproken.

    Ik wil niet zeggen dat als het westen met Assad zou praten dat dan alle problemen zouden zijn opgelost, maar NIET praten leidt zeker niet tot enige oplossing.

    Je kunt derhalve min of meer maar één conclusie trekken: het westen is zeker medeschuldig aan de oorlogssitiuatie daar EN de gevolgen ervan, de huidige asielzoekers invasie.

    Verder een goede docu over diverse soorten vluchtelingen.

    https://www.youtube.com/watch?t=9&v=Tj3AkgVqiF4

    of anders:

  9. Wiersma

    20 september 2015 op 00:02

    En nog maar even wat revisionistische history:

    ‘Het ‘Red House Report’ is een gedetailleerd verslag van een geheime bijeenkomst op 10 augustus 1944 in het Maison Rouge Hotel in Straatsburg. Nazi ambtenaren ontmoeten in het hotel een elite groep van Duitse industriëlen om het naoorlogse economische herstelplan te bespreken. Er worden voorbereidingen gemaakt voor de terugkeer naar een ‘krachtig Duits rijk’, met andere woorden: het Vierde Rijk.’

    http://www.wanttoknow.nl/hoofdartikelen/de-eu-is-het-vierde-rijk-van-de-nazis/

    En nog even een staaltje kunst, cultuur en historie vernietiging:

    ‘How George W. Bush Destroyed the Temple of Baal’

    http://www.counterpunch.org/2015/09/15/how-george-w-bush-destroyed-the-temple-of-baal/

Laat een reactie achter

(verplicht)

(verplicht, wordt nooit weergegeven)