Josse de Haan schrijft niet, hij construeert betekenissen met vormen van taal, zoals zijn vader kaatsballen maakte uit zorgvuldig gesneden lapjes leer die met touwtjes aan elkaar werden geknoopt. De volmaakte bol van de kaatsbal was daarbij een hoog gegrepen ideaal, waarin het hele universum leek samen te komen. Een kaatsbal: ‘in byldhuwurkje lykas de wrâld himsels’. Schaal en maat, daar ging het ook om in het modernisme. De vorm was alles. Het medium was de boodschap. Josse de Haan is een taal-ambachtelijk neoconstructivist, en in die zin als schrijver de evenknie van de kunstenaar Ids Willemsma, voor wie het ambacht van schaatsen maken even hoogwaardig is als het vervaardigen van kunstwerken met een grote K.. Maar deden de gebroeders Rinsema niet al hetzelfde, toen ze hun schoenen lapten met evenveel liefdevolle aandacht als zij knutselden aan hun collages en doosjes die nog altijd bewondering weten te wekken? Of het nu gaat om het woord of het beeld, liefde en aandacht voor het ambacht is misschien wel de enige eigen bijdrage die Friesland aan het modernisme heeft meegegeven.