Categorieën

Archief voor muziek

Ooggetuige in Oost-Berlijn

Het is 3 maart 1970. De jongeman bij de motorkap ben ikzelf. De foto is genomen door Nard Loonen, een klasgenoot die ik nog ken uit de tijd van het Ignatiuscollege. We gingen samen naar Berlijn om de wedstrijd Vorwärts Berlin tegen Feyenoord te zien. Dat bezoek aan Berlijn kan ik me nog goed herinneren. […]

Lees de rest

Don’t you forget about me

(foto: Johanna Brinkman)  Voor de aanvang van de opening in Museum Belvédère afgelopen vrijdag ging ik aan een tafeltje zitten bij twee mensen die ik kende. Ik vroeg of de stoel vrij was en dat was geval. Vervolgens  viel er een diepe stilte. De mensen tegenover mij keken links en rechts langs mij heen, alsof […]

Lees de rest

Ik ben een hond

In mijn laatste jaren op het Sint Ignatiuscollege in Amsterdam had ik het geluk een Franse leraar te treffen die een beetje gek was. Dat was mijnheer Groot. Gitzwart haar had hij en altijd een zonnebril op. Als hij op school verscheen, was dat niet zelden na een nacht van overmatig alcoholgebruik. Hij beweerde dan […]

Lees de rest

Over muziek en huilende kamelen

In mijn leven was de muziek mijn eerste liefde. Daarna pas leerde ik de liefde kennen zoals zij werkelijk was. Maar het was de muziek die mij keer op keer in staat stelde om uit te huilen en opnieuw te beginnen. Muziek is als de liefde zelf, ze is verslavend. Ze kan plotseling verdwijnen uit je leven, […]

Lees de rest

Liefde die overleeft

In 2004 overleden kort na elkaar twee van de bekendste Franse chansonniers, Sacha Distel en Serge Reggiani. Met Distel heb ik nooit zoveel gehad, met Reggiani des te meer. Hij was een bijzondere verschijning met zijn uiterst breekbare stem en zijn gevoelvolle performance. Ooit werd hij ontdekt door Barbara en sindsdien maakte hij naam, niet […]

Lees de rest

Liefde in tijden van oorlog

Bij de herdenking van de terreurslachtoffers van de aanslagen in Parijs in het najaar van 2015 zongen Noël Naim, Camélia Jordana en Nolwenn Leroy  Quand on n’a qua l’amour van Jacques Brel. De herdenking vond plaats op de binnenplaats van het Hôtel des Invalides. Tegelijkertijd werden op een groot scherm foto’s van de 130 mensen werden getoond […]

Lees de rest

Tramlijn van het onvervulde verlangen

Op 18 januari 2006 overleed in het Spaanse Alicante Madeleine Zeffa Biver. Ze werd 68 jaar. Al enige tijd leed ze aan een de spierziekte ALS. Haar lichaam was zo slap als een deegsliert, of zoals ze het zelf verwoordde ‘als doorgekookte spaghetti’. Op eigen verzoek werd dan ook euthanasie toegepast, wat in Spanje destijds […]

Lees de rest

Seksuele ellende na de oorlog

‘Hans Lodeizen realiseerde zich ook als homoseksueel in zijn vaderland nog een gemaskerd leven te moeten leiden. Iedereen zette zich in voor de wederopbouw en industrialisatie van Nederland, maar van een modernisering op het gebied van de zeden zou nog lang geen sprake zijn. Integendeel. De overheid maakte zich zorgen over de roes van normloosheid, […]

Lees de rest

Bijna even sterk als de oceaan

De Willem Ruys was een groot Nederlands passagierschip. In 1953 kwam het in de Rode Zee in aanvaring met de Oranje, maar de schade bleef beperkt tot een beschadigde boeg. In 1965 werd het schip omgedoopt tot de Achille Lauro. Het werd in 1985 door Palestijnen gekaapt. Ik kan me dat nog herinneren. Volgens mij […]

Lees de rest

Boeken, boeken, boeken…

Schrijver en cabaretier Kees van Kooten dropt inventief sinds jaren iedere avond een stuk of tien boeken bij willekeurige mensen door de brievenbus. Het dumpen van boeken is een trend aan het worden. Weg ermee! Dat geeft ruimte in huis. Ik kan me er iets bij voorstellen. Zeker nu, want ik ga verhuizen. Ik ben […]

Lees de rest

Maandag 20 juli 1964

Lees de rest

De zwarte adelaar

In 1997 overleed Barbara. In Frankrijk is ze nog altijd wereldberoemd. Ze kreeg zelfs een eigen postzegel. In Nederland hoor je haar niet meer. Ik kan me zelfs geen Zomergast herinneren die ooit een opname van een van haar chansons heeft willen terugzien. Het Franse chanson is dood, morsdood. Brel of Brassens, dat gaat nog […]

Lees de rest

Toen ik nog Jacky werd genoemd

Être une heure, une heure seulement Être une heure, une heure quelquefois Être une heure, rien qu’une heure durant Beau, beau, beau et con à la fois Het is het refrein van La Chanson de Jacky. Brel schreef het in 1965. Het was een lied over zichzelf, over hoe hij werkelijk was. Over zijn jeugd […]

Lees de rest

Popmuziek en katholieke nostalgie

‘Huib kreeg er zin in. Als we nou eens hier in Paradiso het interieur van een kerk nabouwen. We zoeken een paar acteurs die de priesters spelen. We nodigen een koor uit om de Kröningsmesse van Mozart te zingen. Dat is een van de belangrijkste dingen heb ik hier geleerd: zorg dat er een koor […]

Lees de rest

De architectuur van het geluk

Sinds de jaren zestig ben ik een groot liefhebber van het Franse chanson. Barbara hoort bij de absolute top van Brel, Brassens en Ferré. Onderstaand verhaal is een iets bewerkte passage uit een artikel dat voor het eerst verscheen in in 1985 in het tijdschrift Boud, architectuur en vormgeving in Friesland. * Ik ben nooit […]

Lees de rest

De tijd van Bilderstreit

In het voorjaar van 1989 bezochten we de tentoonstelling Bilderstreit in Keulen. Het was mooi weer, een boorreisje over de Rijn en een bezoek aan de megatentoonstelling in een oud jaarbeurscomplex aan de overkant van de rivier. Wat wil je nog meer? Van de tentoonstelling zelf kan ik me nagenoeg niets herinneren. Van Keulen des […]

Lees de rest