Marijke in 1975

Gisteren wederom in Groningen. Ditmaal voor het bijwonen van de promotie van Anna Roos Zandstra, een vriendin van Renate en de dochter van Auke Zandstra. Pychosocial adversety and adolescents’ mental health problems, zo luidde de titel van haar proefschrift.

Het was de eerste keer in mijn leven dat ik een dergelijk gebeuren bijwoonde. De grote aula van de Rijksuniversiteit was voor de helft gevuld. Er werden slimme vragen gesteld door geleerde opponenten en de promovenda weerde zich kranig.

Na het Hora est van de pedel en de verlossende woorden van de Rector Magnificus verplaatste het gezelschap zich naar een plaatselijk etablissement. Van daaruit had men een prachtig uitzicht over de Grote Markt. Voorbijgangers liepen dwars over het plein. De kraag omhoog. Het werd herfst.

Wonderlijk genoeg waren er meerdere mensen die ook bij de uitvaart van Marijke aanwezig zijn geweest. Zo ging het gesprek over haar gewoon door. Ze blijft mij als een schaduw volgen, ook als ik in de waan verkeer even weg te zijn. Elders, in een andere stad.

Wederom bekroop me het gevoel dat ik in een tweede werkelijkheid leef. In een wereld apart, ver verwijderd van alles wat we samen in al die jaren hebben beleefd. En toch is alles uit het verleden heel dichtbij. De tijd staat stil en gaat onderwijl gewoon verder.