(foto: Jurriaan Mous)

Het is 12 augustus j.l. Marijke en ik zitten in de tuin van het Centraal Museum in Utrecht. We waren een dagje heen en neer om het nieuwe huis van Jurriaan en Desi te bekijken. Het was de eerste keer na bijna een jaar dat Marijke zo ver van huis was. Alles ging goed. Na afloop was ze alleen wat moe. Maar wat wil je ook. We hadden die dag negen kilometer gelopen met het opvouwbare rolstoeltje. Jurriaan kon die afstand na afloop precies uitrekenen op zijn I-Phone.

Gisteren was ik terug in Utrecht. De nacht ervoor had ik bij Jurriaan geslapen die evenals Desi al vroeg naar zijn werk ging. Met mijn OV-fiets ben ik toen precies dezelfde weg gereden als op die mooie zaterdag in augustus. Langs het Centraal Museum, over de oude Gracht. Ik zag de boetiekjes die we toen hebben bezocht, het boekwinkeltje en ook het Restaurant Meat & More aan de Mariastraat, waar we ’s avonds met zijn vieren op het terras nog gegeten hebben.

Om tien uur begon het symposium Filosofie & Waanzin in het oude gebouw van de Universiteit voor Humanistiek aan de Kromme Nieuwegracht. Het is een mooi oud pand niet ver achter de Dom. Ook hier kwamen de herinneringen. Drie jaar geleden, in februari 2013, mocht ik zelf hier een inleiding houden op een symposium. Marijke was daarbij.

Mijn verhaal heeft ze die dag natuurlijk aangehoord, maar al die andere verhalen over transformatieprocessen in de psychiatrie vond ze wat teveel van het goede. Ze ging in de tuin zitten met een boekje. Ook toen was het prachtig weer. Tijdens de lunch gisteren ben ik zelf ook nog even in die tuin gaan zitten. Ik zag wat zij gezien heeft. Ik dacht wat zij gedacht heeft.

’s Middags was er een workshop over een passage uit de Phaedrus van Plato. Regel voor regel werd die tekst doorgenomen. Het ging over liefde en waanzin. ‘The soul is the outside within us,’ hoorde ik iemand zeggen.