De Gouden Paling voor Ernst Bruinsma !

web-1603_DE-MOANNE_2_OM_schets_V4-1-640x753

Gisteren viel het nieuwe (extra dikke) nummer van De Moanne bij mij in de bus. Het is geheel gewijd aan de nagedachtenis van Thom Mercuur. Niks mis mee, zo op het eerste gezicht. Maar toen ik begon te lezen kreeg ik peristaltische braakneigingen in mijn strottenhoofd. Getverdegedverdegedver…!!! Wat een kritiekloos geslijm om een dode!

Ik heb Thom Mercuur nooit goed gekend, maar ik vraag me af of je je als respectabele dode niet beter kunt omdraaien in je graf, als je dit aalgladde gelegenheidsproza onder ogen zou krijgen. Wat heeft hoofdredacteur Ernst Bruinsma in godsnaam bezield om zo diep af te dalen de journalistieke catacomben van de hagiografie? De Moanne staat deze keer bol van de verbale waxinelichtjes. Het ontbreekt er nog aan dat iemand de vraag stelt of de Belvédère-arena niet naar Thom Mercuur moet worden vernoemd.

De kranten stonden gisteren bol van de dode Johan Cruijff. Eerlijk gezegd kostte het me moeite om al dat kritiekloze geleuter over deze voetballegende ook daadwerkelijk te lezen. Als ik dit soort uitzinnig rouwbeklag tot me neem, moet ik altijd denken aan het woord ‘sportverdwazing’ dat in de jaren dertig nog al eens gebezigd werd door de cultuurfilosoof Johan Huizinga. Cruijff is een hedendaagse heilige, en daarbij hoort een uitzinnige vorm van heiligenverering in de media. Maar dat is sport, het domein bij uitstek van de verdwazing. Je mag toch hopen dat de kunst van dit soort excessen verschoond blijft.

Nee dus. Thom Mercuur is evenals Johan Cruijff een hedendaagse heilige, zeker in Friesland. En daarbij hoort een krankzinnige verering door iedereen die over deze ondernemende en kunstminnende palingboer wat nobels te melden heeft. Geeft niet wat, al is het maar een gezamenlijk bezoek aan een café of een met spiritualiën besprenkelde maaltijd in aanwezigheid van Roger Raveel. Het resultaat is nog erger dan een paling in een emmer snot. De glibberigheid van het cliché wordt hier tot kwaliteitsnorm voor oprechte deelneming verheven. ‘Ik hield van Thom! Thom waar ben je?’

Het kost me enige moeite om het toppunt van ellende in deze verzameling van zielloos rouwbeklag aan te wijzen, maar deze slotregel in een gedicht van Jonas Snijder spant voor mij toch echt wel de kroon:

< Waar ben je nu?>

Tja, waar ben je nu? Thom Mercuur ligt zo dood als een pier begraven in de grond. Waarom moeten daar zoveel onzinnige woorden aan worden gewijd? Thom was een boef, maar in Friesland ook ‘ús boef’. Die glasharde waarheid lees je nergens tussen al deze gratuite loftuitingen in De Moanne. Over de doden niets dan goeds. Oké. Maar van een zichzelf respecterend Fries opinieblad mag je in dit soort aangelegenheden toch enige kritische distantie verwachten.

De vlag van de Friese mythe wordt hier in top gehesen. Alleen het Friese volkslied ontbreekt nog. Vis moet zwemmen en heel Friesland zwemt in De Moanne nog één keer in zijn eigen palingvijver. Bij deze roep ik een nieuwe Friese Persprijs in het leven: De Gouden Paling. En de eerste winnaar is …. u raadt het al… Ernst Bruinsma.

12 Reacties »

  1. André van der Linden

    26 maart 2016 op 08:18

    verbale waxinelichtjes….die onthoud ik!

  2. in het leven

    26 maart 2016 op 11:14

    Varianten: ryp, Uitspraak: rip,

  3. Jaap Wolters

    26 maart 2016 op 13:58

    Over een dergelijke lofzang hoef je na jouw dood zeker niet te vrezen!

  4. Huub Mous

    26 maart 2016 op 14:30

    In de Moanne wil je niet dood gevonden worden.

  5. Jaap Wolters

    26 maart 2016 op 14:35

    Sorry Huub, mijn eerste reactie was wel erg primair.
    Deze editie van de moanne was bedoeld voor de mensen die echt van hem hielden en ook veel aan hem te danken hebben, dat blijkt ook wel uit de commentaren. De streekjes en boevigheidjes die jij bedoeld had hij wel zeker maar zijn in verhouding volstrekt onbelangrijk maar misschien wel leuk voor de stamtafel.

  6. Huub Mous

    26 maart 2016 op 14:38

    Dit nummer van de Moanne was voor de stamtafel.

  7. Jaap Wolters

    26 maart 2016 op 15:32

    proost

  8. Huub Mous

    26 maart 2016 op 15:39

    En dan te bedenken dat Thom Mercuur vandaag 76 jaar zou zijn geworden. Hoe verzin je het om iemand zo te gedenken.

    Proost op het cliché !

  9. J.W.Robert Kruzdlo

    26 maart 2016 op 15:49

    Huub,

    Rechtsomgedraaide door linksingehaalde kokhalzende leterzooi, die uit alle gaten van het lichaam zich een weg hebben gevonden moet het een hele opluchting voor je zijn dat je hier meteen hebt verteld “…hoe jij…” herinnerd wil worden! Het zou mij plezier doen als je meer van dit soort spuitgaten proza uit: Het maakt je gezond. Liever nu dan straks als het te laat is.

    Groet van uit The USA

  10. Eddy Drost

    26 maart 2016 op 16:13

    In de Moanne wil je niet dood gevonden worden, maar hoeveel zijn er op dit Blog al begraven? 😉

  11. André van der Linden

    26 maart 2016 op 16:29

    Spuitgaten proza, ook heel mooi, zeker in het kader van de Jeroen Bosch tentoonstelling. Het begint bijna de spuigaten uit te lopen!

  12. Huub Mous

    26 maart 2016 op 17:04

    Spuitgaten, spuigaten of spuitgasten…. ik blijf erbij dat dit ‘herdenkingsnummer’ van De Moanne zum kotzen was. Niet alleen Mercuur, maar ook De Moanne onwaardig.

Laat een reactie achter

(verplicht)

(verplicht, wordt nooit weergegeven)