Een lesje in nederigheid

Slide1

Van de week werd ik gebeld door mijnheer Pierik senior van Uitgeverij Aspekt. Hij onderhoudt de contacten met de auteurs. Op 1 juli loopt de eerste termijn van mijn contract af dat ik heb moeten tekenen voor mijn boek Modernisme in Lourdes dat in december 2013 verscheen. Ik was benieuwd wat het totaal aan royalty’s zou zijn. Als auteur ontvang ik 10 procent per boek en een boek kost in de winkel 22,95 euro, dus reken maar uit. Dat is geen vetpot, of en moeten duizenden exemplaren verkocht zijn. Dat bleek niet het geval. In totaal zijn er 112 exemplaren verkocht wat aan royalty’s het bedrag op levert van 234,04 euro.

Dat is niet het inkomen van een sterauteur en Uitgeverij Aspekt zal er ook niet rijk van worden, neem ik aan. Gelukkig heb ik zelf in de aanloop van de boekpresentaties in Blauwhuis en bij de OBA in Amsterdam nog 192 exemplaren kunnen verkopen, zodat ik wat mijn eigen kosten betreft redelijk quitte speel. Contractueel was ik verplicht om 270 boeken af te nemen voor een prijs van ruim 3000 Euro. Achteraf bezien heb ik zelf bijna twee maal zo veel boeken verkocht dan de uitgever. Waar heb je een uitgever nog voor nog? zou je dan zeggen.

Printing on demand is voortaan wellicht een betere optie. Ze zeggen dat een uitgever betere contacten heeft met de pers. Uitgeverij Aspekt stuurt van elk boek maximaal 70 exemplaren naar de media. Dat heeft in mijn geval tot een vijftal recensies geleid, die allemaal gunstig tot zeer gunstig waren, met als uitschieter een zeer lovende recensie van Kees ‘t Hart in De Groene Amsterdammer. Maar kennelijk zet dat allemaal geen zoden aan de dijk. Ik heb me eens laten vertellen dat een boek tegenwoordig alleen goed verkoopt als het goed besproken wordt op tv. Maar het met gezegd, er was ook een negatieve recensie. Dat waren de luttele woorden die drs. Cees van der Pluijm over mijn boek  geschreven heeft. Hou u vast, dit was het:

‘Huub Mous (1947) publiceerde over kunst, filosofie en geestelijke gezondheid. Tegen de achtergrond van zijn eigen jeugdpsychose en zijn geloofscrisis beschrijft hij de ontwikkelingen binnen het Nederlandse katholicisme, de secularisering en de bekering en het geloof van Gerard Reve. Mous is ongetwijfeld een zeer belezen en erudiet auteur, wiens poging een complexe ontwikkeling op het gebied van religie, sociologie, psychologie, filosofie en theologie voor een breed publiek inzichtelijk te maken lovenswaardig is. Het resultaat is helaas een rommelig verhaal, waarin van de hak op de tak wordt gesprongen en zeer willekeurig wordt gewinkeld bij tal van denkers en schrijvers. Het persoonlijke en het algemene blijven een particuliere zoektocht van een auteur wiens stijl rommelig is en wiens boek vol staat met slordigheden. Het zicht op Reves bekering wordt er niet helderder op (daar is elders veel diepgaander over geschreven). Een gemiste kans van een veelzijdige intellectueel die inhoudelijk en redactioneel een betere begeleiding verdiend had.’

Drs. Cees van der Pluijm, die zich te pas en te onpas ‘stadsdichter van Arnhem’ noemde, tot welke hoedanigheid hij officieel nooit is benoemd, schreef tot voor kort boekrecensies – of beter gezegd ‘aanschafadviezen’ – voor bibliotheken (van NBD/Biblion). De korte teksten werden soms door hem ondertekend, maar vaak ook niet. De bedoeling van zo’n tekst is, dat de lezer enige informatie krijgt over het boek, maar de teksten van drs. Cees van der Pluijm waren vaak zeer subjectief. Zijn oordelen werden ook zelden met argumenten onderbouwd. Soms was drs. Cees van der Pluijm zo tevreden over zijn eigen recensie (of ‘aanschafadvies’) dat hij de korte tekst ook maar in één moeite door op de site van Bol.com plaatste. Iedereen kan daar een recensie bij een boek plaatsen, maar drs. Cees van der Pluijm had hem toch al geschreven, dan ook maar meteen op Bol.com. Drs. Cees van der Pluijm was een getraumatiseerde ex-katholiek, een oud-priesterstudent en ook nog homo, die jarenlang columns schreef in de Gay krant over hoe idioot de Paus wel was met zijn bekrompen ideeën over homoseksualiteit. Zo’n man moet je niet een recensie laten schrijven over een boek dat gaat over de katholieke homo Gerard Reve en de nostalgie naar het progressieve katholicisme.

Wie iets meer wil weten over drs. Cees van der Pluijm raad ik aan om eens te lezen wat Coen Peppelenbos – in zes afleveringen (!) – allemaal over hem te melden heeft. Hier is de link naar zijn weblog: De recensie-praktijken van drs. Cees van der Pluijm. Ooit reageerde drs. Cees van der Pluijm op mijn eigen weblog. Dat was in een reactie op mijn blog Chretien Breukers is een slijmbal van 7 juli 2006. Kennelijk was drs. Cees van der Pluijm een goede bekende van Chrétien Breukers, want hij was not amused over het feit dat ik Chrétien Breukers destijds ‘een slijmbal’ had genoemd. Drs. Cees van der Pluijm reageerde als volgt:

‘Gezellig, maar wat een regionale inteeltbende is het hier. Vrees niet dat ik nog eens kom kijken (reageren hoeft dus niet).’

Drs. Cees van der Pluijm is ook nooit teruggekomen, niet op mijn weblog tenminste. Wel gaf Chrétien Breukers in 2010 een dichtbundel uit van drs. Cees van der Pluijm, genaamd Voorlopige balans. Bij die gelegenheid stak drs. Cees van der Pluijm de loftrompet over de uitgever Chrétien Breukers die maar bleef doorgaan om ‘belangeloos’ dichtbundels uit te geven, een activiteit waar hij volgens drs. Cees van der Pluijm nauwelijks aan zou verdienen, ‘alleen de dichter verdient er wat aan,’ zo stelde hij. De lofrede van drs. Cees van der Pluijm is te zien op YouTube. (zie hier).

Kort na het schrijven van zijn negatieve recensie over mijn boek overleed drs. Cees van der Pluijm plotseling. De reden van zijn overlijden is nog altijd onopgehelderd. Over de doden niets dan goeds. Maar ik zou huichelen als ik ontkennen zou, dat ik een zeker genoegen niet kan onderdrukken om reden dat drs. Cees van dr Pluijm niet meer tot het land der levenden behoort. Het moet gezegd, deze man deugde niet.

Dat mag allemaal zo zijn, de belangrijkste reden voor de teleurstellende verkoop van mijn boek Modernisme in Lourdes was niet drs. Cees van der Pluijm, maar de ongelukkige omstandigheid dat het onderwerp Modernisme in Lourdes weinig mensen tegenwoordig nog aanspreekt. Gelukkig zal mijn boek nooit in de ramsj terechtkomen, want het blijft zeker 25 jaar lang leverbaar, zo verzekerde mij mijnheer Pierik. Dat is dus een schrale troost voor dit eenzaam avontuur. Hoe dan ook, ik zal mij in mijn lot moeten schikken. Een lesje in nederigheid, zo heet dat. Op zoals Brel zo prachtig zong:

Wanneer de lage lucht vlak over ’t water scheert
Wanneer de lage lucht ons nederigheid leert

Ik heb er gisterenavond nog maar eens een stevige borrel op gedronken. Ach wat kan het ook schelen. Uithuilen en opnieuw beginnen. Een bestseller schrijven kan altijd nog. Ik heb een prachtig onderwerp. Mezelf ! Want ik zal nooit ophouden om over mijzelf te schrijven. Ik heb een podium nodig en publiek…. Je suis comedien!

.

8 Reacties »

  1. eddy drost

    12 juni 2015 op 07:17

    Kort na het schrijven van zijn negatieve recensie over mijn boek overleed drs. Cees van der Pluijm plotseling. De reden van zijn overlijden is nog altijd onopgehelderd.

    Hahahahahaha

  2. Pieter-Jan Sintobin

    12 juni 2015 op 13:07

    Beste Huub,

    Ik heb zojuist uw boek besteld via bol com. Ik kijk er naar uit om het te lezen….
    Ben blij en dankbaar dat ik uw blog ontdekt heb.

    Hartelijke groet,

    Pieter-Jan

  3. Jelle Breuker

    12 juni 2015 op 13:18

    Troost je Huub, mijn boek: Middeleeuwse Franse tuinen – hun geschiedenis, hun hedendaagse staat, loopt evenmin als een trein. Het is ook bij ‘Aspekt’ verschenen en Pierik sr. heeft mij eveneens deze week gebeld. Wel zijn er meer exemplaren van verkocht dan van het jouwe, maar het is ook eerder (2011) verschenen. Mijn kostprijs bedroeg echter een veelvoud van die van jou, laat mij zeggen vergelijkbaar met de aanschafprijs van een nieuwe, kleine/middelgrote auto.’Toen ik in een boekenprogramma op tv. van een schrijver hoorde dat schrijvers tegenwoordig zelf hun boeken moeten promoten – zoals ik nu ook, maar toch ook om andere schrijvers te attenderen – heb ik mijzelf in radio- en tv-programma’s aangeboden. Maar dat was pas na een paar jaar na het verschijnen en te laat en daarom had men geen belangstelling. Ik weet niet of het wel of niet een gelegenheidsargument was.
    Maar wat was het een genoegen het boek te schrijven en te laten uitgeven. Ik beleef ook nog steeds veel plezier aan de napret, zoals de presentatie in het Institut Français, waar jij met je (mooie) dochter bij was, recensies, lezingen en de aanschaf door bibliotheken. Als je al ijdel kunt zijn, dan ben ik het vanwege de aanwezigheid van mijn boek in de Bibliothèque national de France. Een beter woord dan ijdel is wellicht trots. Ook denk ik met genoegen aan het feit dat de eigenaar van een van Frankrijks mooiste, op de middeleeuwen geïnspireerde, tuin, namelijk Les jardins du prieuré de Notre-Dame d’Orsan, bij Maisonnais (Midden-Frankrijk), het boek na de verschijning in verkoop heeft genomen. Dit terwijl hij eerder niet wilde meewerken aan het verstrekken van foto’s .
    Jij zult andere ervaringen hebben, maar zeer waarschijnlijk ook heel prettige.

  4. Cees Andriesse

    12 juni 2015 op 15:22

    Ook ik hoop je te kunnen troosten met eigen ervaringen.

    Op Bol.com heeft Cor Vermin, een mavo-leraar te Maarssen, van mijn laatste boek (het vijfsterrige) vastgelegd dat het ‘een in wollig pedante stijl geformuleerde verzameling van feitjes en meningen is.’

    Een Marcel Hulspas heeft op de blog Sargasso geoordeeld dat in dit boek een hopeloze verwarring over kunst en de natuurkunde heerst, en vind ten slotte: ‘och jeetje, een semi-intellectuele hutspot.’ Hij heeft er voor de duidelijkheid een twitter aan toegevoegd: ‘Ik moest gehakt maken van het boek(je!) van Cees Andriesse.’

    Mijn redacteur bij AtlasContact heeft me toen getroost en geschreven dat ik er geen seconde mee moest zitten. ‘Het leert ons dat mensen op het internet vaak lui en gemakzuchtig zijn, dat ze lange passages citeren die ze niet kunnen volgen, en dan maar wat suggereren.’

    Ik heb je boek ‘Modernisme in Lourdes’ niet gelezen – want het thema spreekt me niet aan – maar ik zie dat je goed kan schrijven.

  5. eddy drost

    12 juni 2015 op 16:28

    @Huub,

    Is het niet een idee uw beste teksten over een jaar te bundelen in een fraaie uitgave en die boekvorm uit te geven?

    Huub Mous 2015
    Huub Mous 2016
    Etc.

  6. Huub Mous

    12 juni 2015 op 20:00

    @ Eddy, Pieter-Jan, Jelle, Cees

    Bedankt voor jullie troost, steun en suggesties.
    We zullen doorgaan.

  7. eddy drost

    13 juni 2015 op 20:14

    @ Huub

    Hoewel ik niet weet wat de oplage van uw boek is was een bijdrage van 3000 euro voor 270 boeken zeker niet gering. Is de oplage rond de 1000 exemplaren ben ik van mening dat u waarschijnlijk met die 3000 euro de hele oplage heeft betaald. Zeker als het binnenwerk in zwart-wit is uitgevoerd. Het uitgevers-risico is dan ook nihil. U mag zich dan ook terecht afvragen of u wel een uitgever nodig heeft. Het enige wat u sowieso wel nodig heeft is een ISBN nummer om via het Centraal Boekhuis te kunnen te verspreiden.

    Het succes van een uitgave is natuurlijk moeilijk te voorspellen.

    Zuur voor auteurs als u is het dat kwalitatief veel slechtere schrijvers met nietszeggende onderwerpen wel grote kaskrakers op hun naam hebben staan. Als bijvoorbeeld een bekendheid aan lager wal raakt door overvloedig drugsgebruik en dan vervolgens bij de wal opklautert is naar het verhaal daarover in boekvorm merkwaardig genoeg veel vraag. (Systeem Wim Kieft)

    Vraag is of je op die manier geld wilt verdienen.
    U gelukkig niet en dat siert u.

  8. Hans van der Mey - AltijdFrankrijk.nl

    14 juni 2015 op 21:58

    De boekenwereld is de laatste 5 jaar sterk veranderd. Een boek schrijven en verkopen, die tijd ligt ver achter ons. Je moet als auteur (klein en groot) echt zelf de boer op. Je moet een marketingstrategie hebben en die begint al voordat je een letter op papier hebt. Online bereik, daar gaat het om als jezelf een boek uitgeeft. Maar ook een ludiek idee kan helpen, daar later meer over. Eerst: al zo’n drie jaar lang mag ik maandelijks een auteur van een POD-interviewen. Prachtige verhalen hoor je dan. Mensen reizen campings af, bestoken hun zorgvuldig opgebouwde netwerk en bellen wél persberichten na (en met succes!). De rode draad is vaak makkelijk te vinden: een enorme passie om hun boek te verkopen. Oplages van 2.000 tot 3.000 is de norm. Ze gaan ervoor. Via Twitter, Facebook, LinkedIn, YouTube, Instagram… noem maar op. Een lokaal of landelijk artikel volgt soms vanzelf. Nog even over dat ludieke idee. Ja, ik heb zelf ook een boek geschreven en uitgegeven. Vanaf de Friese klei een boek schrijven over Frankrijk. Nee, geen standaard boek, maar bijvoorbeeld over Ambrusson en Ouvarge La Forte. Ook de impact van wifi op een camping in Zuid-Frankrijk en ‘Les Corons’ passeren. Om NL-eigenaars van een gîte of chambres d’hôtes te interesseren voor mijn boek heb ik de website overnachtinginfrankrijk.nl gelanceerd: zij een profielpresentatie en een boek voor één prijs. De conversie (ja marketing!) liep geweldig, nu verlengen ze betaald op de website, dus 2x profijt. Je moet er iets ludieks voor doen, maar er is resultaat. Cijfers noem ik niet, maar ik ben heel tevreden, temeer daar ik een grote groep Fransen als vriend mag aanspreken. Hoe dat komt?Het hoofdstuk over Racing Club de Lens heb ik vertaald naar het Frans en geplaatst op fanpages op Facebook. Onvoorstelbaar veel reacties leverde dat op en 2 fraaie publicaties. En vrienden dus. Inmiddels eten en slapen wij bij supporters thuis en komen we op interessante locaties (steenkoolmijnen en ww1). En ja, zo komt het, dat ik door het boek ‘Altijd Frankrijk’ frequent om 04:00 uur uit Friesland vertrek: ‘direction Lens’. Onbetaalbaar.

    Hier een link naar een video van mijn eerste bezoek aan Stade Félix Bollaert in Lens. Wat een stadion, wat een club en wat een supporters. Het lied dat je hoort is ‘Les Corons’, een eerbetoon aan het mijnverleden in Noord-Frankrijk. Bij iedere thuiswedstrijd wordt dit door alles supporters gezongen als de spelers voor de 2e helft het veld betreden. Kippenvel, overal, zeker als Bollaert vol zit!

Laat een reactie achter

(verplicht)

(verplicht, wordt nooit weergegeven)