De moderne ruimte in Zwolle

CIMG2874

Provinciehuis Zwolle (1967-1973), 12 maart 2015

Schermafbeelding 2015-03-13 om 13.42.38

Provinciehuis Zwolle (links) en Park De Weezenlanden (foto: Streetview)

Na de Tweede Wereldoorlog veranderde er iets wezenlijks in de ervaring van de ruimte, niet zozeer omdat het beeld van de ruimte geïmpregneerd raakte met nostalgische herinneringen, maar omgekeerd: de herinnering werd afgesloten of beter gezegd verdrongen. Zo ontstond de moderne ruimte-ervaring van de wederopbouw-periode, de open horizon die stilaan zou veranderen in een beklemmende leegte. Over die transformatie gaat mijn nieuwe boek dat ik bijna voltooid heb en dat hopelijk nog dit jaar verschijnt.

Meer nog dan over Friesland gaat dit boek over de moderne transformatie van het bewustzijn zoals die zich in de jaren zestig gemanifesteerd heeft in de binnenruimte van de psyche, maar ook in de buitenruimte van de leefwereld. En in het bijzonder over de wijze waarop die twee ruimtes – het binnen en buiten – met elkaar verweven zijn en waren. Die intrinsieke relatie tussen het binnen en buiten was vijftig jaar geleden anders dan nu. Om dat transformatieproces op het spoor te komen is een onderzoek nodig op meerdere terreinen. In feite is het een onderzoek naar een radicale verandering in de tijdgeest, hoe oneigentijds dit begrip ‘tijdgeest’ ook mag zijn.

Die algehele transformatie manifesteerde zich misschien nog het meest in een verandering in de moraal. De traditionele balans tussen sociale gebondenheid en persoonlijke vrijheid werd een probleem, niet alleen door de oprukkende stadslucht die ook op het platteland naar vrijheid rook, maar vooral ook door verdwijnen van God, zelfs uit Jorwerd. Dat alles creëerde een andere verhouding tussen het Friesland van de mythe en het Friesland van de feiten. De verhouding tussen logos en mythos raakte op drift.

***

Eergisteren was ik in Zwolle, het was prachtig voorjaarsweer en met mijn OV-fiets heb ik wat rondgereden, niet alleen in de binnenstad, maar vooral ook in de buitenwijken. Zo belandde ik in het Park De Weezenlanden, achter het Provinciehuis. Ik kende dit gebied, omdat ik in de jaren negentig een tijdlang in de provinciale adviescommissie beeldende kunst van de Provincie Overijssel heb gezeten. We vergaderden toen altijd in het Provinciehuis. Vooral het park daarachter intrigeerde mij toen al. Het is een schoolvoorbeeld van ‘de moderne ruimte’. Op Wikipedia vond ik de volgende informatie over het Provinciehuis en het Park De Weezenlanden.

‘Het gebouw is ontworpen door prof. Marius Duintjer (1908-1983). In het ontwerp van het zes verdiepingen tellende gebouw speelt openheid een grote rol. Het was een van de eerste kantoorgebouwen met kantoortuinen, grote open ruimten waar wel 20 mensen hun werkplek hadden, afgeschermd met planten en kasten. Het gebouw bestaat uit drie delen: het kantoorgedeelte, de brug en het bestuurscentrum.

Het provinciehuis is direct herkenbaar als een ontwerp van Duintjer. Overal is sprake van een sterk horizontaal accent. Op diverse plekken is op even eenvoudige als geraffineerde wijze gewerkt met daglicht, bijvoorbeeld bij de glazen gevels van het trappenhuis. In Duintjers ontwerp zijn materialen zodanig gecombineerd, dat er een functioneel en sfeervol bijzonder gebouw is ontstaan. De bouw nam vijf jaar in beslag (1967 – 1972). Koningin Juliana opende het provinciehuis op 3 mei 1973.

Op voorspraak van Duintjer werd tuinarchitect Mien Ruys (1904-1999) aangetrokken om een ontwerp voor de tuin te maken. Haar ideeën reikten verder dan alleen de tuin, samen met de heer Cornet van Heidemij ontwierp zij ‘een geheel plan voor de tuinaanleg in de Weezenlanden’. De tuin en terrein moesten worden aangepast aan de uitstraling van het gebouw. De originele tuin is na de renovatie van 2004-2006 in oude luister hersteld door bureau Mien Ruys. De ‘nieuwe’ tuin is een bloementuin met in alle seizoenen bloeiende planten. Het ontwerp kent een strakke verdeling, maar door de losse beplanting ontstaat een speels effect. De vijvertjes en fonteinen zijn gerestaureerd en behouden. De gerenoveerde tuin heeft een terras, dat grenst aan de Plaza, de grote ontmoetingsruimte van het Provinciehuis die tevens als bedrijfsrestaurant dient doet. Het terras biedt ruimte aan ongeveer 100 mensen.

De tuin voor het bestuurscentrum aan de straatkant heeft een grasmat gekregen en er zijn boompjes geplant. Hiermee krijgt het gebouw meer openheid en wordt de verbinding tussen de stad en het park geaccentueerd.

Samen met de gemeente Zwolle heeft de provincie aan de parkzijde van de tuin een zittribune aangelegd. Deze tribune is in het landschap geïntegreerd. Bezoekers aan het park en medewerkers van de provincie kunnen heerlijk zitten terwijl ze het park inkijken.

Tot 1932 was dit drassig land dat onder invloed stond van de getijdenwerking in de Zuiderzee. Met de indamming van deze zee, verdween deze getijdenwerking en kon een start worden gemaakt met het bouwrijp maken van de grond. In 1950 verscheen de eerste bebouwing naar een ontwerp van de stedenbouwkundige Samuel Josua van Embden. Eerdere plannen van Willem Marinus Dudok werden als onrealistisch bestempeld en door het gemeentebestuur van tafel geveegd. Tussen 2006 en 2011 werd het park grondig gerenoveerd, zo werd er een bloementuin aangelegd, een nieuwe skatebaan, een nieuw basketbal- en panna veldje. Tevens werden de contouren van het park ook aangepast en werd de dijk langs het park met 40 cm opgehoogd.’

 

2 Reacties »

  1. Wiersma

    14 maart 2015 op 03:13

    Tja…

    Het eerste wat mij opviel na dat filmpje was:
    het lijkt wel wat op dat gebied tussen Loenen en Loosdrecht.
    Waarbij L & L het net wél is en Zwolle net niet.

    Alsof Zwolle door ambtenaren is aan gelegd en L & L door de natuur.
    Zoiets.

    Het verschil tussen ‘politiek correct, bedacht, voldoet aan alle eisen, man-made, gemeente stempel’, en het ander is net alsof de mens zich maar naar de natuur heeft aangepast.

    Terwijl dat OOK niet klopt, want nagenoeg alle meren in NL – zijn afgegraven turf velden en dus man-made.

    Maar ook die bovenstaande foto komt op mij over als een -mislukte- cross over tussen Central Park en Washington Monument.

    In feite eigenlijk: allemaal net niét.

    Dat stomme vierkante grasveld had in feite een rechthoekig stuk water moeten zijn, met een mooi hoog standbeeld aan het eind en een groot prieel daar achter met bomen en kleinere grasvelden.

    Zwolle HAD dus ooit de kans om het groots te doen, qua ruimte ed, qua grandeur, maar heeft ooit de verkeerde afslag genomen en heeft gekozen voor a-symmetrische fantasieloze wiskunde Moeder Mavo brugklas. Hokjesgeest.

    En dat is nou nét het verschil met de US: die jongens kunnen daar écht groot denken.

    NL kan daar in geen enkel opzicht (meer) tegenop.
    En dat is dan ook precies de reden waarom de EU in crisis is.
    Wederom in ALLE opzichten.

    De EU, en derhalve BV NL, BV Fryslan, zijn in geen enkel opzicht partij voor de US. De US heeft de EU, NL, Frl volkomen als slaaf.

    Op het gebied Finance, Politics, Media and War, en dat is genoeg om gehele continenten als slaaf aan je voeten te krijgen.

    Ik reaguur niet voor niks op dit blog: ik had GEHOOPT dat kunstenaars – als laatste bastion van ‘wijsheid’/creativeit/(voortschrijdend) inzicht- dit soort dingen zouden doorzien… maar tot nu toe ben ik érg teleurgesteld mag je wel zeggen.

    Vanuit die hoek… niks. Ja hooguit dat de boodschapper wordt afgebrand en niet naar de boodschap wordt gekeken. He Keu?
    Leef je eigenlijk nog?

    Om het even bij architectuur te houden. Dat Zwolse provinciehuis straalt op geen enkele manier grandeur of macht of grootsheid uit, maar een fout soort ‘creatieve hokjesgeest’.
    Door hier en daar wat met Lego blokjes te schuiven.

    Mensen moeten hier wel dood- en dood ongelukkig van worden.

    Denk bij die bovenste foto nou eens die boom weg en die bol.
    Dan zie je dus domweg een Bijlmermeer flat. Met uitzicht op een levenloos vlak grasveld. Hoe fucking deprimerend kleinzielig denkend wil je het hebben. Wat doet dat met de geest van ambtenaren denk je die daar moeten werken.

    En dan nog eens wat: kleuren.
    De kleur groen is rustgevend. Daarom zijn operatie kamers ook groen, nog afgezien dat ze rood (bloed) absorberen. Chirurgen hebben mede om die reden groene kleding.
    De kleur blauw( is o.a. reflecties op water, near UV licht) is activerend en genezend.

    En dan nog eens wat: geuren.
    Planten en bomen (kantoortuinen) genereren phytonciden.
    Da’s goed. Aangezien planten en bomen de ‘flight’ modus missen, doen ze dus chemicalien aanmaken die fout zijn voor parasieten en goed/prettig voor niet-parasieten. De mens wordt niet gezien als parasiet, (ook al hakken we miljoenen bomen om en vreten we triljarden planten op) en dus is de geur van een plant goed voor de mens. Planten zijn geneesmiddelen immers?

    Komt neer op: water buiten (licht/full-spectrum/oog) en planten binnen. (lucht/neus).

    Resultaat: een actieve ambtenaar in een gezonde omgeving!
    Economische groei geldt namelijk zelfs voor raam ambtenaren.

    Maar ja. Denk je dat architecten zoiets op sgool leren? Welnee.
    Of kunstenaars? Welnee.

    Maar ik heb even een poging gedaan om filmpjes te zoeken regio Loosdrecht versus regio Zwolle. Helaas niets bruikbaars kunnen vinden. Helicopter vlucht is anders dan vanaf de grond. Moet dat zelf ‘ergens’ wel hebben, maar dat staat dan weer niet op YT.

    Oh. En tot slot nog even dit: full spectrum sunlight is een (preventief) genéésmiddel én afslankmiddel[1], en kunstmatig licht, zoals TL buizen of gloeilampen – in weet ik hoeveel overheidsgebouwen- zijn dat NIET.

    Je mag je dus afvragen waarom megastallen GEEN ramen hebben. Zelfs Greenpies hoor ik hier niet over…

    [1]: daarom hebben megastallen dus géén ramen en géén zonlicht… ze willen Vette kippen en Vette varkens… snappu?
    U wilt liever vet (=goedkope kiloknallers!) vol anti-biotica dan gezond zonder anti-biotica want vet en ongezond = economische groei en slank en gezond = niet economische groei.

    Wel, heren dames argitekten, doe u uw voordeel er mee.
    Een leven lang leren, weet u nog?

    En misschien moeten we eens werken aan ‘vrije uitloop ambtenaren’. 🙂

    En weet je wat zo briljant is van die US linkmiegels?
    Dat ze ons brein uitschakelen. VOLKOMEN.
    Maar er zijn hier en daar (nog) mannen die dapper weerstand bieden zoals prof. dr. Pieter Lukkes.

    http://www.dagelijksestandaard.nl/2015/03/windperikelen-gevolg-van-falend-beleid/

    En kijk: degenen die dat nét niet helemaal snappen,volkomen gebrainwashed zijn, geen enkele kennis bezitten behalve ‘onderbuikgevoel’ en ‘GoedMensch’, vertonen letterlijk sektarische ‘mienskippen’.

    http://www.dagelijksestandaard.nl/2015/03/groenlinks-gaat-full-retard-1500-windmolens-erbij/

    Ik zeg niet voor niks: stem niet. Kap met Greenpeace, WNF, lame stream media etc.

  2. Wiersma

    14 maart 2015 op 03:22

    En nog even wat over stemmen:

    https://lextells.wordpress.com/2012/08/26/laat-je-stem-horen-stem-dus-niet/

    http://bovendien.com/categorieen/actualiteit/6-redenen-om-nooit-meer-te-stemmen-en-over-wat-dan-wel-te-doen

    http://www.niburu.co/index.php?option=com_content&view=article&id=9044:zo-wordt-een-bevolking-in-de-praktijk-bestolen&catid=20:het-complot&Itemid=33

Laat een reactie achter

(verplicht)

(verplicht, wordt nooit weergegeven)