Deze foto kreeg ik gisteren nog toegestuurd van Peter Wouda, de hoffotograaf van Louis Le Roy, met de volgende toelichting:

‘Louis belde me op dat er vlak voor zijn huis een stapeling van stenen was gemaakt door kinderen. De weg voor zijn huis werd opnieuw bestraat, en in het weekend  hadden kinderen daar 2 mooie torens van gemaakt. Dat moest even vereeuwigd worden. Samen met Inge werden de torens geïnspecteerd.’

Het is een ontroerend beeld, waarin alles lijkt samengevat. Gisteren was de crematie in Heerenveen. Voorafgaande aan dit gebeuren heb ik nog even een bezoek gebracht aan de Ecokathedraal. Niemand was er. Stilte. Alleen het geluid van de wind die de bladeren deed ritselen. Daarna op de fiets naar het crematorium.

De bijeenkomt in de aula was een indrukwekkend gebeuren. Een volle zaal. Veel bekende gezichten met tot mijn verrassing ook John Körmeling die uit Eindhoven was overgekomen.  Ik had hem na het project voor Simmer 2000 nog wel eens gezien, maar we hadden nadien nooit meer gesproken over wat er destijds is voorgevallen.

Er waren veel sprekers, te beginnen met de dochter van Louis die afsloot met de gevleugelde uitspraak  Le Roy est mort. Vive Le Roy!  Er was muziek van Mozart en Händel, maar ook La Montagne van Jean Ferrat. De burgemeester sprak lovende woorden over de ereburger van Heerenveen en Siebe Homminga deed verslag van het strakke werkritme op de Ecokatredraal, waar pas na jaren op zijn initiatief een koffiepauze werd ingevoerd.  Peter Brinkman van de Stichting Tijd hield een verhaal, waarbij de rode draad werd gevormd door de bijnamen die Le Roy hem door de jaren heen had gegeven. Zo was hij begonnen als ‘Pietje Bell’, daarna werd hij ‘Chef ‘en tenslotte ‘President’

Na afloop kwamen de verhalen los. Zo bleek dat  Le Roy eigenlijk aan iedereen een bijnaam gaf. Dat deed hij al als leraar op school.  Zo hoorde ik van iemand dat hij als leerling ‘Jodokus Joghurt’ werd genoemd.  Ik realiseerde mij opeens dat ik voor Le Roy ‘De dolende ridder’ ben geweest. Zo noemde hij mij.

Ikzelf noemde hem ‘Maestro’.